Οι melodic deathsters ανήκουν στις περιπτώσεις συγκροτημάτων που γνώρισαν σχετικά νωρίς επιτυχία και στην πορεία η καριέρα τους, παρότι τίμια, ουδέποτε κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Το μεγάλο μπαμ έγινε στις αρχές των 00s, την εποχή δηλαδή που το είδος βρισκόταν σε ακμή, με την πάροδο του χρόνου να παρουσιάζει μια στασιμότητα σε ότι αφορά τους σουηδούς, η οποία όμως κατά καιρούς είχε τις εξάρσεις της.
Το “The Living Infinite” του 2013 δεν επαναπροσδιόρισε τον ήχο της μπάντας, αλλά έδειξε τη συνολική μουσική εικόνα των Soilwork, βάζοντάς τους ξανά στο χάρτη, μιας και εμπορικά πήγε καλύτερα από τις προηγούμενες δουλειές τους, συν του ότι είτο μια πραγματικά αξιομνημόνευτη στιγμή για την πορεία τους.
Έχοντας πλέον μαλακώσει αισθητά τον ήχο του, το group παρουσιάζει το “The Ride Majestic”, ένα δίσκο που υπηρετεί στο έπακρο τη μελωδική χροιά του death, συνεχίζοντας τη μουσική προσέγγιση του προκατόχου του, η οποία θέτει τον ακροατή απέναντι σε ένα σύνολο κομματιών που ακούγονται από την αρχή μέχρι το τέλος και δίχως να αλλάζουν το ρου της ηχητικής εξέλιξης του είδους, σε προδιαθέτουν για πολλαπλά repeat.
Αγγίζοντας τα είκοσι χρόνια στο κουρμπέτι, το παρεάκι του, για μια ακόμη φορά εξαιρετικού, Bjorn Strid, δείχνει να βάζει σε εφαρμογή τις εμπειρίες που μαζεύτηκαν όλο αυτό το διάστημα, παρουσιάζοντας σαφέστατα στοιχεία ανάκαμψης και απομάκρυνσης του αναμασήματος που είχαν υποπέσει για συναπτά έτη.
Με λίγα λόγια, το “The Ride Majestic” αποτελεί μια από τις καλύτερες δουλειές του σχήματος, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη πως οι Soilwork τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε μια σταθερά ανοδική πορεία.
604 
