Ξεκινάμε ως εξής: όταν έχεις να ακούσεις ένα αγαπημένο σου συγκρότημα κοντά μια δεκαετία (7 χρόνια για την ακρίβεια) περιμένεις κάτι παραπάνω από 34 λεπτά.
Τα δυο σημαντικότερα μέλη των Backyard Babies κυνήγησαν προσωπικές καριέρες στο μεσοδιάστημα, με τον Dregen να παίζει κιθάρα στο σχήμα του Michael Monroe και κατόπιν να κυκλοφορεί το καλούτσικο album του, “Dregen” (review), ενώ ο Nicke Borg κυκλοφόρησε το αποκαρδιωτικό “Ruins of a Riot” (review).
Και τι φυσικότερο λοιπόν, να στραφούν στην παλιά τους μπάντα που τόσες επιτυχίες τους προσέφερε και τσουπ, “Four By Four”, album νούμερο 7.
Ξεκινάει πολύ όμορφα με το “Th1rt3en or Nothing” με τη σφραγίδα των GNR στο σβέρκο, συνεχίζει με πιο punk rock διάθεση στο “I’m on my way to save your Rock ‘n’ roll” και κατόπιν ένα κλασικό Backyard Babies τραγούδι, “White Light District”.
Με το “Bloody Tears” αρχίζουν τα προβλήματα. Μια μπαλάντα που θα κάνει κάθε 15χρονο κοριτσάκι χαρούμενο, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να κοσμεί κάποια νεανική σειρά του Nickelodeon. Το “Piracy” που ακολουθεί είναι ένα χωρίς έμπνευση pop punk κομμάτι με το σχήμα να προσπαθεί με το ζόρι να βγάλει κάποιο χιτάκι, ενώ το “Never Finish Anything” είναι στην ίδια αισθητική. To “Mirrors” μια από τα ίδια και το “Wasted Years” επίσης και φαίνεται πως οι Backyard Babies στο comeback τους προσπαθούν να πανκίσουν ότι προσπάθησε να κάνει ο Nicke Borg στο προσωπικό του album.
Και το album κλείνει με ένα 7λεπτο κομμάτι το “Walls” που φέρει μια blues αισθητική και είναι ίσως ένα από τα κομμάτια του δίσκου που έχουν κάποιο νόημα.
Σε γενικές γραμμές, αν και ξεκίνησε ψιλοκαλά, όταν ολοκληρώθηκε η, λίγο πέραν του μισαώρου, διάρκεια του, άφησε μια απογοήτευση και περιμένω ακόμη την μπάντα που αγάπησα να επιστρέψει! Δεν είστε εσείς οι Backyard Babies που ήξερα
688 
