Πίσω από τους Enabler, από το Ohio των H.Π.Α κρύβεται ο εγκέφαλος του Jeff Lohrber, που έχει υπηρετήσει στους Harlot, μαύρη μονάδα απ’ όσο ακούω.
Όπως και να έχει, από το 2010 μέχρι σήμερα, το σχήμα έχει κυκλοφορήσει 2 LP και κάτι ψιλά σε EP, έχει περιοδεύσει με κάποια γνωστά ονόματα στο χώρο του underground, βλ. Eyehategod, Tragedy, Poison the Well κ.ο.κ. Υπέστηκαν και κάποιες ψιλοαλλαγές στο line up, ώστε να καταλήξουν όλα στα χέρια του Lohrber, πράγμα που απεδείχθη πολύ καλό. Ίσως να έχετε βγάλει κάποια συμπεράσματα με τα προαναφερθέντα ονόματα, αλλά ίσως πάλι να μην είστε έτοιμοι για αυτό που θα επακολουθήσει.
Με το σκάσιμο του εναρκτήριου death metal βορβόρου, του “Suffer to Survive”, τα μυαλά μου πραγματικά τινάχτηκαν στον αέρα. Και αυτό πραγματικά είναι μόνο μια έκφανση του τέρατος που ξεπήδησε μέσα από το νοσηρό μυαλό του Lohrber. Δεν ξέρω πως να το προσδιορίσω, ειλικρινά. Επιμεταλλωμένο hardcore (ναι , ναι metalcore γαμώ τον μπελά σας); Crossover; Ό,τι και να είναι τα έχει όλα και συμφέρει. Πως το θέτε; Thrashy/ hardcore και DRI; Έχει και από αυτό ο μπαξές με το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου.
Όπως και να έχει οι Enabler τα σπάνε χωρίς πολλά πολλά και χωρίς να έχουν γυαλισμένες παραγωγές ή ανούσια newsletter περί attitude και στάσης ζωής. Και δεν ενδίδουν εύκολα σε όλο αυτό του εύπεπτου μελωδικού μεταμοντέρνου hc, καθώς ξεμπερδεύουν γρήγορα με αυτό κάπου στο τέλος του παρόντος δίσκου, με τα “Malady” και “La Furia”, όση μελωδικότητα, βέβαια , έχουν και αυτά μέσα στην απελπισία τους. Όταν πλέον ο δίσκος τελειώνει και τα παραπάνω εξανεμίζονται με το riff του θέλω να γίνω Dime-στη-θέση-του-Dime υπέρβαρου riff του “Sabotage Within” και ενώ έχει προηγηθεί κομμάτι όπως το sludgy “Isolation Sickness”. Τι να πω; Ένα κωλοδάχτυλο στο σύγχρονο ακραίο ήχο. Ο Lohrber κήρυξε τον πόλεμο στους πάντες. Διαλέξετε πλευρές.
575 
