Η Westworld Recordings αποφάσισε να εκμεταλλευθεί στο έπακρο την επέτειο αυτού του ιστορικού γκρουπ το 2011 και μας τα έχει κάνει ούμπαλα καλοκαιριάτικα.
Είχαμε περάσει ένα χεράκι και το “Another Live Album…” πριν κάνα δίμηνο και σίγουρα δεν έχει αλλάξει κάτι δραματικά από τότε (εκτός από ένα δημοψήφισμα και προκήρυξη βουλευτικών, αλλά δε γαμείς είσαι στην κοιτίδα της δημοκρατίας).
Το “Punk Oddities and Rare Tracks” είναι μια συλλογή από πρώιμα demo και live ηχογραφήσεις του γκρουπ, όπου μπορεί κανείς να παρακολουθήσει τη σταθερά εξελισσόμενη πορεία του γκρουπ από τη χύμα επιρροή του punk των τελών της δεκαετίας του ’70 προς το επίσης βρετανοπρεπές αλλά αμερικανικής εφευρέσεως rock’n’roll που κυμαίνεται από τον Elvis μέχρι τους the Who όλων των περιόδων, όπου Elvis= Dave Vanian= Glenn Danzig (γκουχ γκουχ, δεν το είπα εγώ). Σίγουρα καλή ιστορική αναδρομή αλλά πιστεύω ότι ελάχιστοι λογικοί άνθρωποι θα πλήρωναν για κάτι τέτοιο δεδομένου της εναλλασσόμενης ποιότητας του ήχου. Εντούτοις κάτι “Happy Talk” και το demo του “Thanks for the Night” ήσαν αρκούντως διασκεδαστικά.
Και μετά έρχεται το “Fiendish Shadows” που είναι μια καλή ποιοτικά ζωντανή ηχογράφηση της μπάντας στο υποτιθέμενο peak της καριέρας της. Ως προς την εξέλιξη της μπάντας γίνεται εμφανέστερη πλέον η πιο κλασσική rock πλευρά της και η τάση προς πιο ατμοσφαιρικά τραγούδια, λέγε goth/horror ή όπως σου γουστάρει. Κάποιοι θα έλεγαν ότι επήλθε κάποια ωρίμανση ή έπεσε νερό στο κρασί μιας πάλαι ποτέ ασυμβίβαστης, πλην όμως επιδραστικότατης, μπάντας. Κάνει εντύπωση η καθαρότητα και ο επαγγελματισμός της παρούσας ηχογράφησης δεδομένου του ότι έχουν περάσει 30 χρόνια από αυτήν. Σωστό και αντιπροσωπευτικό rock’n’roll δείγμα για το πως είχαν τα πράματα τότε για την μπάντα.
Το επετειακό “35 Years of…” ξεκινάει όπου ακριβώς ξεκίνησαν όλα με το εναρκτήριο punk “Neat Neat Neat” και συνεχίζει με το “Wait for the Blackout” από το (original) goth “The Black Album”, όπως προλογίζεται από τον Cpt. Sensible, ως προς τις τότε ορέξεις του ιθύνοντα νου D.Vanian. Αν παραβλεφθεί το γεγονός ότι υπάρχουν διάσπαρτα λογύδρια του Sensible και του Vanian στην ηχογράφηση , ότι δεν υπάρχει η διασκευή στο πολυφορεμένο “Lust for Life” του Iggy και ότι η παραγωγή είναι κάτι χιλιοστά πιο καθαρή, το παρόν live δε διαφέρει δραματικά από το προαναφερθέν “Fiendish Shadows”. Είναι κάτι που, μάλλον, θα αγόραζε ένας συλλέκτης οπαδός της μπάντας ή κάποιος που θέλει να κάνει μια απλή περιήγηση στη μακρά περιήγηση της μπάντας και να δει από που προήλθε το “New Rose” στο “Spaghetti Incidnet”. Έχω ακούσει το “Curtain Call” παραπάνω φορές από τις επιτρεπόμενες για τη ψυχική μου υγεία. Μεγάλη η χάρη τους.
485 
