To “The Congregation” (review) είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο ενδιαφέρουσες metal κυκλοφορίες του 2015 και βρίσκει τους Νορβηγούς Leprous σε μεγάλεη φόρμα.
H συντακτική ομάδα του Rockway.gr θεώρησε σωστό να επικοινωνήσει με τον ηγέτη τους, Einar Solberg, εν όψει της διπλής ελληνικής τους εξόρμησης στις 21 και 22 Σεπτεμβρίου, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα. Ξεπερνώντας τα τεχνολογικά εμπόδια της εκ μακρόθεν συνομιλίας, ο Δημήτρης Μαρσέλος συζήτησε με τον τραγουδιστή της μπάντας από το Βορρά.
-Καλησπέρα, Einar! Σχεδόν 15 χρόνια έχουν περάσει από το ξεκίνημα σας. Πόσα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε;
Καλησπέρα και σε σένα, Δημήτρη! Δεν μπορώ να πω πως έχουν αλλάξει πολλά από τότε. Παίζουμε ακόμη τη μουσική που μας εκφράζει και προσπαθούμε να εξελισσόμαστε συνεχώς!
-Συγχαρητήρια για το νέο album “The Congregation, τέταρτο κατά σειρά. Είναι μάλιστα, το μεγαλύτερο σε διάρκεια. Σημαίνει αυτό πως είστε σε μια περίοδο μεγάλης έμπνευσης;
Σε ευχαριστώ πολύ. Ο λόγος για τον οποίο βγήκε τόσο μεγάλο σε διάρκεια, είναι το ότι είχαμε μια προθεσμία και έτσι, αρχίσαμε να γράφουμε σαν τρελοί και φτάσαμε να έχουμε 30 υποψήφια τραγούδια από τα οποία διαλέξαμε τα 15.
-Για αυτή την επιλογή, μίλησε και στα “Studio Diaries”. Ποια ήταν τα κριτήρια επιλογής;
Μην νομίζεις πως είχαμε κάποια λίστα με κριτήρια και αποκλείσαμε όσα δεν πληρούν αυτά. Χωρίσαμε τα τραγούδια σε 3 ομάδες και ψηφίσαμε τα καλύτερα. Ήταν μια άκρως δημοκρατική διαδικασία.
-Αν θυμηθείς το πρώτο σας, “Tall Poppy Syndrome” θεωρείς πως με κάθε δίσκο, πήγατε τη μουσική σας ένα βήμα παραπέρα, έτσι εξελίσσοντας την;
Σίγουρα. Τώρα που ακούω το “Tall Poppy Syndrome” μάλιστα, δεν μου αρέσει και τόσο πολύ πια, για αυτό το λόγο δεν παίζουμε ζωντανά και πολλά τραγούδια του. Δεν έχουμε όμως, κάποιο σχέδιο εξέλιξης της μουσικής. Παίζουμε αυτό που μας αρέσει και από μόνο του πάει παραπέρα.
-Θα έλεγες πως το “The Congregation” είναι το πιο καλό δείγμα δουλειά σας, το πιο ώριμο αlbum!
Ναι, ο ήχος τους είναι ότι κοντινότερο, σε εκείνο που θα ήθελα να είναι οι Leprous!
-Αν σου ζητούσα να διαλέξεις ένα κομμάτι από το album, ποιο θα ήταν αυτό;
Το “Rewind”. Όταν το έγραψα εργαζόμουν στη νυχτερινή βάρδια και στην αρχή μου φαινόταν άθλιο. Αλλά όσο δουλευόταν, μου άρεσε όλο και περισσότερο και πλέον είναι εκείνο που απολαμβάνω περισσότερο.
-Προσωπικά, ταυτίστηκα περισσότερο με το “Down”.
Λογικό μου φαίνεται. Είναι ένα κομμάτι με το οποίο θα μπορούσε ο καθένας να ταυτιστεί. Όλοι μας σε κάποια στιγμή της ζωής μας περνάμε μια ψυχολογική κατάπτωση και το κομμάτι αυτό ίσως μας θυμίζει τέτοιες καταστάσεις.
-Πέρυσι αποφασίσατε να παύσετε ως η μπάντα του Ihsahn. Έγινε αυτό για να επικεντρωθείτε περισσότερο στους Leprous;
Βασικά, ήταν μια κοινή απόφαση. Λόγω του ότι εμείς πλέον πρέπει να ταξιδεύουμε για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ήταν λίγο δύσκολο για εκείνον να εξαρτάται πάνω μας και να προσαρμόζει το δικό του πρόγραμμα.
-Ήταν δύσκολη απόφαση λόγω του ότι είναι ο κουνιάδος σου;
Από τη στιγμή που η απόφαση ήταν από κοινού, δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Είναι για το καλό όλων μας. Εξάλλου, εγώ όταν έχω ρόνο μπορώ να εμφανίζομαι ζωντανά μαζί του. Μάλιστα, θα παίξω πλήκτρα σε μια από τις επόμενες συναυλίες του.
-Είχατε αλλάγές και στη σύνθεση σε αυτό το album. Σας βοήθησε αυτό στο αποτέλεσμα που βγήκε με το “The Congregation”;
Βέβαια! Μάλιστα, ο Baard Kolstad (τύμπανα) έχει γίνει ήδη ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ομάδας και ο ήχος που έβγαλε στο album ήταν εξαιρετικός. Είμαι πολύ περήφανος και πιστεύω πως αυτοί οι Leprous είναι ότι καλύτερο σε όλα αυτά τα χρόνια.
-Βλέπεις αλλαγές στην progressive metal σκηνή στο χρόνο, αναλογιζόμενος πως δεν είναι και το δημοφιλέστερο ιδίωμα. Πιστεύεις πως παρόλα αυτά κερδίζει σε δημοτικότητα;
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι είναι το progressive. Δεν δίνω μεγάλη σημασία στις ταμπέλες. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η κάθε μπάντα να παρουσιάζει κάτι μοναδικό και καλά δουλεμένο. Έχουμε μπουχτίσει στις ξεπατικοτούρες!
-Η μουσική σας απευθύνεται σε πιο “ανοικτόμυαλο” κοινό, λόγω της πολυπλοκότητας και και της τεχνικής. Θα προσπαθούσες να κάνεις κάτι πιο ευκολοάκουστο;
Κοίτα να δεις. Όταν γράφουμε δεν έχουμε σκοπό να παρουσιάσουμε κάτι πολύπλοκο. Είναι αυτό που γουστάρουμε να κάνουμε και όντως βγαίνει αρκετά τεχνικό, αν και πιστεύω πως το “The Congregation” είναι το πιο κοινά αποδεκτό από το ευρύ κοινό. Αλλά ναι, ο ακροατής πρέπει να είναι λίγο “ανοικτόμυαλος” για να του αρέσουν οι Leprous.
-Θα σκεφτόσουν ποτέ να κάνεις μια ρόκ όπερα;
Αν με ρωτούσες πριν μια δεκαετία, θα σου απαντούσα FUCK YEAH! Τώρα, όμως τις βρίσκω πολύ μελοδραματικές, περισσότερο ακόμα και από τους Leprous (γελια)!
-Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Θα ήθελα πολή ένα live dvd. Αλλά χρειάζεται πάρα πολύ δουλειά για κάτι τέτοιο, ώστε να βρεθεί κάτι καλό να συνδυάσει το ηχητικό κομμάτι με το οπτικό. Προς το παρόν περιοδεία. Θέλουμε να πάμε Νότια Αμερική και Αυστραλία και έπειτα, θα γυρίσουμε να δουλέψουμε νέο υλικό. Δεν είναι του στυλ μας να αφήνουμε τεράστια κενά μεταξύ των κυκλοφοριών μας.
-Ανυπομονείς να βγεις στο δρόμο;
Δε φαντάζεσαι πόσο! Τα τελευταία χρόνια δεν απόλαυσα πολλά live και έχω μεγάλη ανυπομονησία να συναντήσω όλους εσάς.
-Θα έρθεις και στην Ελλάδα παίζοντας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Επισκεφτήκατε την Αθήνα τελευταία φορά το 2011. Τι θυμάσαι από τότε;
Ήταν πολύ ζεστό το κλίμα για Νοέμβριο μήνα και το ίδιο και το κοινό. Επίσης, θυμάμαι πως για να πάω στα backstage έπρεπε να ανέβω απόκρημνα σκαλιά και έχω υψοφοβία. Καταλαβαίνεις πως ένιωθα κάθε φορά που έπρεπε να ανεβώ ή να κατεβώ.
-Στο Αν είναι μια ευθεία!
Χαίρομαι πολύ για αυτό! (γέλια)
-Μια τελευταία ερώτηση πριν το τέλος. Η φωνή σου σε κάποια σημεία μου θυμίζει τον Tom Yorke των Radiohead. Σου αρέσουν ε;
Ευτυχώς που δεν με ρωτάς και εσύ για τους Muse. Είναι πολύ εμπορικοί για μένα! Οι Radiohead είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες και αυτό που λες με τιμά ιδιαιτέρως. Σε ευχαριστώ πολύ.
-Εγώ σε ευχαριστώ, Einar, για το χρόνο σου! Θα τα πούμε από κοντά ελπίζω!
Σύντομα θα απολαύσετε και τα νέα μας κομμάτια! Εις το επανιδείν!
Συντακτική υποστήριξη: Φανή Τσουκαλά
480 
