Πλέον οι Ghost δε χρειάζονται συστάσεις.
Μέσα σε μια πενταετία έχουν χτίσει πολύ έξυπνα το όνομά τους στο χώρο, έχοντας κυκλοφορήσει μονάχα δυο full length κι ένα EP.
Το ντεμπούτο τους άφησε κόσμο και κοσμάκη με το στόμα ανοιχτό, μιας και καιρό είχαμε να ακούσουμε κάτι τόσο κοντινό στους Mercyful Fate. Το “Infestissumam” που ακολούθησε ήταν λιγότερο heavy, με περισσότερη έμφαση στη μελωδία, κάνοντας το σχήμα περισσότερο δημοφιλές.
Τέλος Αυγούστου λοιπόν, σκάει και το τρίτο album, ονόματι “Meliora”, με το group να παρουσιάζει μια δουλειά που συνδυάζει ηχητικά τα δυο προηγούμενα πονήματά της. Τουτέστιν, ο δίσκος είναι πιο heavy από το “Infestissumam”, διατηρώντας όμως τις μελωδικές γραμμές. Και κάπως έτσι το “Meliora” έρχεται ακόμη πιο κοντά στη Mercyful Fate αισθητική (δίχως την τεχνική, αλλά οκ), φέρνοντας χαμόγελα στο γράφοντα.
Οι Ghost αποφάσισαν να δώσουν περισσότερο χώρο στην κιθάρα κι αυτό απέδωσε καρπούς, μιας και οι συνθέσεις φαντάζουν λιγότερο “pop” σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Κλασικό παράπονο από τη μπάντα, η μικρή διάρκεια του κάθε δίσκου τους, μιας και μιλάμε για δέκα συνθέσεις εκ των οποίων οι δύο είναι mini-instrumental.
Πέρα από αυτό δίσκος είναι γεμάτος κομματάρες, με τα “From the Pinnacle to the Pit”, “Cirice”, “Majesty”, “Absolution” και “Deus In Absentia” να ξεχωρίζουν ελαφρώς περισσότερο σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Μπορεί λοιπόν οι Ghost να βασίζονται πάρα πολύ στο marketing, αλλά μόλις έδειξαν πως δεν είναι μονάχα μάσκες, φρου-φρου και σατανικά αρώματα.
Το “Meliora” είναι η μέχρι στιγμής καλύτερη στιγμή τους και συνάμα ό,τι πιο ώριμο και ολοκληρωμένο έχουν παρουσιάσει. Εύγε, χέιλ σάταν και YOLO with Lucifer.
1111 
