Πέρυσι σχεδόν το χειμώνα, έπεσε στα χέρια μου το προηγούμενο album των Sabbath Assembly, “Quaternity” (review), το οποίο μου άρεσε αν και ήταν κάτι περισσότερο κοντά σε θρησκευτικό ύμνο παρά σε μουσική προσφορά.
Ένα χρόνο μετά, οι Αμερικανοί απαγκιστρώνονται από την θρησκευτική τους ιδεολογία και αποφασίζουν να παίξουν metal.
Αυτήν τη φορά, θέλησαν να αποτίσουν φόρο τιμής στο σκοτεινό metal των 80s και με την κυρία Jamie Myers στα φωνητικά κάνουν υπέροχη δουλειά. Οι στίχοι έχει να κάνει με την άντληση της δύναμης που χρειάζεται για να αντέξει κανείς την ανθρώπινη οντότητα, σε αντίθεση με το προηγούμενο album που σε γενικές γραμμές εξηγούσε το τί είναι η Εκκλησία, της οποίας μέλη είναι οι καλλιτέχνες τούτοι.
Riffάρες, φωνητικά τόσο σέξι που σε κρατούν γοητευμένο ως την τελευταία τους νότα και μια ατμόσφαιρα που σε βοηθάει να φτιάχνει τόσο όμορφες avant-garde εικόνες στο μυαλό σου που γράφεις και βιβλίο στο τέλος. Νιώθω έτσι όπως με έκανε να νιώθω ο King Diamond στο “Abigail”, οι Candlemass στο “Nightfall” και θα είναι μάλλον μια από τις καλύτερες στιγμές της σκοτεινής μουσικής για το 2015.
Η παραγωγή είναι πολύ καλή και ο ήχος θα προελκύσει εκείνους που αρέσκονται σε doom μυστικότητα και 80s metal ρυθμούς σε ένα πέμπτο δίσκο που στο μέλλον θα θεωρηθεί ακρογωνιαίος τους λίθος.
Εσύ που ψωνίζεις από σειρές δισκοπωλείου με Jex Thoth και Windhand, αυτό να μην το προσπεράσεις! Για σένα είναι φτιαγμένο!
509 
