Μιας και με την αύξηση του ΦΠΑ, οι συνθήκες θα είναι μάλλον δυσοίωνες για την προσεχή συναυλιακή σεζόν, ας δούμε τι έχει γίνει μέχρι στιγμής το φετινό καλοκαίρι…
Ο Ιούνιος ξεκίνησε δυναμικά με Black Keys, σε ένα Rockwave το οποίο διαδραματίστηκε σε τρεις διαφορετικές μέρες, με απόσταση πολλών ημερών μεταξύ τους (#μόνοΕλλάδααυτά). Εντάξει, festival με τρία ελληνικά σχήματα και δύο ξένα, δεν το λες, αλλά οκ, από το να βλέπαμε πάλι λο-παπ κήρυκες και Μποφίλιοχαρούληδες, πάλι καλά.
Επί τροχάδην, να πω πως, για το γράφοντα, οι Puta Voclano υπήρξαν εξαιρετικοί, οι Big Nose Attack παγερά αδιάφοροι, πλην λίγων στιγμών, οι 1000mods φορτσάτοι (αν και πλεονέκτες, μιας και το merch τους ήταν ακριβότερο από το λογικό και το αναμενόμενο) και οι Black Angels λιγότερο εντυπωσιακοί από ότι μου έλεγαν, αν και η μουσική τους σαφώς ταιριάζει περισσότερο σε κλειστούς χώρους. Όσο για τους Black Keys, απογοητεύτηκα αρκετά, μιας και έλειπε η γκρούβα από τον ήχο τους, ενώ το ότι βγήκαν εμφανώς πιωμένοι, κάνοντας χαζές παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια, δε βοήθησε την κατάσταση.
Το Plissken ανεβαίνει ολοένα και περισσότερο κάθε χρόνο και κερδίζει όλο και πιο πολλούς fan. Βέβαια, η πολυσυλλεκτικότητα που προβάλλει δεν έχει την ανάλογη ανταπόκριση, κυρίως λόγω των αρκετών μικρών σχημάτων που απαρτίζουν το festival. Φέτος πάντως, έλαβε θετικό πρόσημο, αλλά η τελικά άνευ λόγου πολύωρη διεξαγωγή του, κούρασε τον κόσμο.
Goatsnake, Dying Fetus, Eyehategod, Weedeater, Biohazard, Defeater, Orchid και Corrosion of Conformity παρέλασαν μέχρι στιγμής από τα αθηναϊκά stages, με την προσέλευση να μην αγγίζει το θεμιτό όριο και με τους τελευταίους να έχουν το χειρότερο δυνατό ήχο στην εμφάνισή τους.
Ο Robbie Williams έβαλε γυαλιά σε πολλούς ψευτοροκάδες που τον απαξίωναν και αποτέλεσε το ισχυρότερο χαρτί της Didi για φέτος.
Στον αντίποδα, η Detox έχασε τη μάχη φέτος, μιας και το Ejekt ουδεμία σχέση είχε με το περσινό, από άποψη billing και κοινού, ενώ το Heavy By the Sea, ειδικά μετά την ακύρωση των Mastodon, προβλέπεται ιδιαίτερα χαλαρό, μιας και μόνο οι Turbonegro είναι το μόνο δέλεαρ. Λογικά βέβαια, θα ανακοινωθεί και κάποιο άλλο όνομα… Τι διάολο; Μόνο με Queen Kwong, Tardive Dyskinesia και Beggars θα τη βγάλουμε;
Στα της Didi λοιπόν ξανά, με αχταρμά Prodigy, Judas Priest, Rotting Christ, Black Rebel Motorcycle Club και τα λοιπά… Σχήματα που έχουμε ματαξαναδεί και σε καλύτερες συνθήκες. Επίσης, τέσσερα συγκροτήματα ανά σκηνή, πάλι δεν το λες festival, μιας και οι μεν μεταλλάδες δεν θα ασχολούνταν ούτως ή άλλως με κάτι πέραν των ακουσμάτων τους, ενώ οι “εναλλακτικοί” της Terra Stage θα σκιάζονταν με τα group της Vibe.
Για Black Label Society, τι να πω. Αντί να τους φέρουν σε άλλο venue, τρέχαμε Μαλακάσα για δύο μπάντες (η μια εγχώρια κιόλας), με την προσέλευση να κινείται σε χαμηλά επίπεδα για το συγκεκριμένο χώρο. Δε λέω, κιθαρισταράς ο Zakk, αλλά ποζέρι από τα λίγα. Και μιάμιση ωρίτσα μόνο στη σκηνή. Μη χαλάσει και η περμανάντ στα μούσια…
Είχαμε και Manu Chao, με την καθιερωμένη εμφάνιση που έσφυζε από επαναλήψεις, χοροπηδητό και μπάφους. Χίπηδες κάθε ηλικίας τον τίμησαν ξανά και ο Λώρης δικαίως μπορεί να περηφανεύεται για την επιτυχία που είχε το φετινό (σπαστού τύπου) Rockwave.
Εκεί όμως που οφείλω να δώσω ξανά (και ξανά) τα συχαρίκια μου είναι στο New Long Fest, που κάθε χρόνο φιλοξενεί εξαιρετικές εγχώριες μπάντες και από πλευράς διοργάνωσης ακολουθεί ανοδική πορεία και αυτό φάνηκε και από την προσέλευση του κόσμου φέτος.
Εύσημα βεβαίως βεβαίως πρέπει να σταλούν και στην Κρήτη, όπου το Chania Rock Fest, έφερε πολύ καλά ονόματα, για τα δεδομένα του!
Δυστυχώς, ο Χειμώνας προβλέπεται δύσκολος με συναυλίες κυρίως μικρομεσαίων σχημάτων, όπως και εγχώριων, με ελάχιστες περιπτώσεις να αποτελούν εξαιρέσεις. Από την άλλη βέβαια, τι να τις κάνουμε τις μεγάλες μπάντες; Σάμπως πηγαίναμε και σε δαύτες;
387 
