Μετά από το πετυχημένο Ejekt festival του 2014 οι προσδοκίες ήταν σε ιδιαίτερα ανεβασμένα επίπεδα για την φετινή διοργάνωση και ύστερα από μερικές πολύ καλές ανακοινώσεις από άλλο φετινό καλοκαιρινό φεστιβάλ θα περίμενε κανείς πως η απάντηση της Detox θα ήταν τουλάχιστον ανταγωνιστική.
Εν τέλει βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα line up που ναι μεν απείχε από το να συγκεντρώσει “πρωτοκλασάτα” ονόματα, όμως τη δουλειά του ως προς το να μαζέψει για άλλη μια χρονιά κοινό ικανό να γεμίσει το venue την έκανε και με το παραπάνω.
Εκτός του μέτριου (ειδικά με τα περσινά standards) line up, υπήρξε και η αλλαγή του χώρου της διοργάνωσης. Η πλατεία νερού αποτελεί χρόνια το ατού του Ejekt festival, όμως λόγω ανωτέρας βίας (που όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτές τις μέρες) πραγματοποιήθηκε τελικά εντός του κλειστού του Tae Kwon Do. Τουλάχιστον υπήρχε ο στοιχειώδης κλιματισμός -που δεν βοηθούσε με το γέμισμα του χώρου από τις 21:00 κι ύστερα, όμως ο ιδρώτας τρέχει και στα open air events ούτως ή άλλως- καθώς και πολλά κιόσκια που μοίραζαν δείγματα από τα προϊόντα των αρκετών χορηγών. Ίσως μάλιστα σε σημείο να δείχνει σαν “καλόπιασμα” για την όποια… ταλαιπωρία των περιστάσεων.
Οι Night Knight που ξεκίνησαν γύρω στις 17:20 εμφανίστηκαν μπροστά από πολύ μικρό κοινό, όμως παρόλα αυτά ακούστηκαν πολύ όμορφα και έδειχναν αρκετά μεγάλη ευχαρίστηση και αυτοπεποίθηση στην σκηνή. Η κυκλοφορία τους, “God is a Motherfucker”, η οποία θα κυκλοφορήσει ευρέως από τον προσεχή Σεπτέμβριο κι ύστερα, είναι φτιαγμένη για rock συναυλίες που όμως θα μπορούσε να εκτιμηθεί από πολύ περισσότερο κόσμο από όσο έχει ήδη πείσει. Στην προκειμένη φάση του Ejekt πάντως θα μπορούσε να πει κανείς ότι πέρασαν σχεδόν απαρατήρητοι.
Οι Moon Duo που ανέλαβαν στην συνέχεια την σκηνή θα προσγειώθηκαν απότομα μετά τις προηγούμενες sold-out εμφανίσεις τους επί ελληνικού εδάφους, αφού έπαιξαν μπροστά σε πολύ λίγους ακροατές. Η ώρα εμφάνισης τους ήταν η 18:20, πολύ νωρίς δηλαδή για ένα φεστιβάλ που θα συνέχιζε για πολύ μετά από τα μεσάνυχτα. Έδειξαν πάντως ευδιάθετη, αν και ολιγομίλητοι, παίζοντας αρκετά δυναμικό ψυχεδελικό rock με groovy τόνο και πρόσθετα visuals που συμπλήρωναν το αντικειμενικά ικανοποιητικό set τους.
Moon Duo setlist
Wilding
Circles
In the Sun
Goners
Set it on Fire
Οι Σκωτσέζοι Glasvegas έπαιξαν επιτέλους μπροστά από το ελληνικό κοινό, ύστερα από αναβολή προηγουμένως προγραμματισμένης εμφάνισης τους. Αν και η πλειοψηφία του κόσμου τους παρακολούθησε με υπομονή, υπήρξαν ακροατές κοντά στην σκηνή που φάνηκαν να αποτελούν τον πυρήνα του fan-base τους στην χώρα μας. Το ρομαντικό indie ύφος τους ταίριαξε καλά στον γενικότερο ήχο της διοργάνωσης και κάθε ένα από τα μέλη της μπάντας έδειχνε να δίνει τον καλύτερο του εαυτό. Η φωνή του James Allan προφανώς και τράβηξε την περισσότερη προσοχή από όσους μπήκαν στον κόπο να την δώσουν.
Glasvegas setlist
Please Come Back Home
You are my Sunshine
Geraldine
Ice Cream Van
Glasshouse
Lots Sometimes
Daddy’s Gone
Οι Kadebostany έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία στην Ελλάδα, αφού όπως ανέφεραν και κατά την διάρκεια της πενηντάλεπτης εμφάνισης τους, πρόκειται για μια εκ των πρώτων χωρών που τους αγάπησαν. Με αμοιβαία αισθήματα λατρείας λοιπόν έκαναν την θεαματική τους είσοδο στην σκηνή του γηπέδου λίγα λεπτά μετά τις 21:00 και με κατάμεστο τον χώρο της αρένας. Η ενεργητικότητα τους ήταν εντυπωσιακή από την αρχή μέχρι και το τέλος, με τον Kadebostan να αποθεώνει συχνά το κοινό και την Ελλάδα, την Amina ακούραστη και με μεγάλη διάθεση για χορό, αλλά με μερικά θεματάκια σε ορισμένα σημεία κομματιών του “Pop Collection” που εύκολα παραβλέπονται -ίσως όχι από το “Castle in the Snow”- Butcher και Aggiouri σε τρομπόνι και σαξόφωνο αντίστοιχα να κερδίζουν το χειροκρότημα σε κάθε τραγούδι και την διακριτική παρουσία του κατά τα άλλα πολύ καλού κιθαρίστα Jérôme Léonard στα δεξιά της σκηνής. Η μουσική τους ξεσήκωσε το γήπεδο και έβαλε γερή υποψηφιότητα για καλύτερη της βραδιάς.
Kadebostany setlist
K-Airline
Hey
Invisible Man
The Eagle
Walking With A Ghost
Heroes
Jolan
Crazy In Love
Palabras
Castle In The Snow
Φυσικά το ίδιο ισχύει και με το όνομα της συνέχειας, αφού η ομάδα του Parov Stelar έχαιρε για ακόμα μια φορά εξαίρετης υποδοχής από τους χιλιάδες οπαδούς του. Οι μουσικοί που τον πλαισίωσαν αποδείχτηκαν υπεράνω προσδοκιών αφού συντέλεσαν στο μεγαλύτερο ξεφάντωμα του show με την πρωτιά της διασκέδασης να κυριαρχείται από την Cleo Panthe, την καλύτερη φωνή που ακούστηκε στο γήπεδο την ημέρα της διεξαγωγής του φετινού Ejekt. Ο χαμός που κυριάρχησε στην αρένα, και ιδιαίτερα τα σημεία που προσέγγιζαν την ηλεκτρίζουσα σκηνή, δημιουργούσε την ατμόσφαιρα της απόλυτης απογείωσης. Εννοείται πως κομμάτια όπως “Hit me Like a Drum”, “Clap your Hands” και “The Mojo Radio Gang” όντως απογειώθηκαν και έδωσαν στο κοινό κάτι τρανταχτό για να θυμάται υπεράνω όλων ύστερα από την λήξη του φεστιβάλ.
Parov Stelar setlist
The Lonely Trumpet
The Demon Diaries
Hit Me Like A Drum
Booty Swing
I Need L.O.V.E.
Clap Your Hands
Demon Dance
The Mojo Radio Gang
Jimmy’s Gang
Matilda
Six Feet Underground
Λίγο πριν από το φινάλε, οι Ace2Ace ανέβηκαν στην σκηνή και ξεκίνησαν ένα DJ set με remixed pop και rock επιτυχίες. Το κοινό φάνηκε να αραιώνει, πράγμα αντιληπτό αφού χρειάστηκε ένα ευχάριστο διάλειμμα δροσιάς από τον πλέον καλοζεσταμένο χώρο, μιας και το άχαρο… “γέμισμα” του ελληνικού δίδυμου στην σκηνή δεν φάνηκε να συγκινεί πολύ κόσμο. Εκτός φυσικά από τους τρελά πωρωμένους “του κάγκελου” που την είχαν καταβρεί με την φάση της βραδιάς.
Αυτό που περίμενε πάρα πολύς κόσμος ήρθε αρκετά μετά τα μεσάνυχτα, όταν και ο Steve Aoki έκανε την εμφάνιση του και τα πράγματα φάνηκαν να ξεφεύγουν κατά πολύ από τον έλεγχο. Τρελά visuals σε συνδυασμό με ότι πιο εντυπωσιακό και κλασσικό συναυλιακό-φεστιβαλικό εφέ μπορεί κανείς να σκεφτεί, ο Aoki απασχόλησε το τρελαμένο κοινό για μιάμιση ώρα, την μεγαλύτερη διάρκεια από οποιοδήποτε άλλο όνομα της διοργάνωσης.
Κόσμος ανέβηκε στην σκηνή και συνέχισε τον παροξυσμό που είχε ξεκινήσει από κάτω σπρώχνοντας τα πάντα χωρίς να υπάρχει αύριο, η ελληνική σημαία παρέλασε από την σκηνή –ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή ακούγαμε απλά σχόλια υποστήριξης για την άσχημη κατάσταση μπλα, μπλα, μπλα- ενώ προς το τέλος του όλου show έγινε αντιληπτό πως το πίσω μέρος της αρένας είχε ήδη αδειάσει αισθητά από όσους είχαν εξαντληθεί (είτε από την διάρκεια του φεστιβάλ, είτε από την όλο και πιο φθίνουσα πορεία των περιστάσεων ως προς την ζέστη, είτε από την αντιπάθεια στον θορυβώδη και αδιάκριτο Ιάπωνα/Αμερικανό).
Το Ejekt festival του 2015 ήταν ένα μέτριο εγχείρημα ύστερα από μια πολύ καλή πορεία, την οποία και όλοι ελπίζουμε πως θα ξανανταμώσει την επόμενη χρονιά. Ωστόσο δύσκολα απογοητεύτηκε όποιος μπήκε στην διαδικασία να το τιμήσει και φέτος, άρα δεν υπάρχει και λόγος για πικρόχολα σχόλια επ’ αυτού…
photos: Θοδωρής Μάρκου
618 
