Δηλώνω εξαρχής ότι τα παλικάρια από την Αθήνα δεν τα ήξερα και κάλλιο αργά παρα ποτέ…
Αργά βέβαια δεν το λες μιας και το Sulphur and Fire αποτελεί το 2ο δισκογραφικό πόνημα τους. Σκάβοντας λίγο στο παρελθόν τους είδα ότι η μπάντα δημιουργήθηκε το 1999 με το όνομα Ancestor παίζοντας heavy-thrash και κυκλοφορώντας ενα demo και ένα δίσκο το 2004. Την ίδια περίοδο όμως υπήρχαν και άλλες 2 μπάντες με το ίδιο όνομα κάτι που οδήγησε τη μπάντα στο να αλλάξει το δικό της σε Archemoron και μαζί και το ύφος τους.
Ο δίσκος απο το εξώφυλλο σε προϊδεάζει ότι δεν πρόκειται για συμφωνικό power metal με concept το δράκο, την πριγκίπισσα και τον ιππότη. Εδώ έχουμε να κάνουμε με black metal που βρίθει cult-ίλα. Με επιρροές απο τη νορβηγική σκηνή, όχι των πρώτων δίσκων όπου το ίδίωμα ψαχνόταν αλλά 2-3 χρόνια αργότερα όταν το όλο ηχητικό ολοκαύτωμα είχε μπεί σε ένα καλούπι. Η μαγκιά του δίσκου όμως είναι ότι οι Archemoron παντρεύουν και την ελληνική σκηνή μέσα στο όλο concept. Απο τη μία η νορβηγική παγωνιά και μισανθρωπία και απο τη άλλη η ελληνική μαγεία και το χαρακτηριστικο συναίσθημα που απορρέει απο αυτή.
Η αναφορά στους προγόνους και στον κάτω κόσμο χαρακτηρίζουν τη δουλειά που έχει γίνει στο στιχουργικό κομμάτι. Αν κάτι θα έπρεπε να ξεχωρίσω, αυτό θα ήταν η δουλειά στις κιθάρες με τις μελωδίες και τα riff να σαγηνεύουν ασταμάτητα. Ακούστε το Across the seven seas of my soul που ανοίγει το δίσκο και θα καταλάβετε τι εννοώ. Το επικό στοιχείο κάνει την εμφάνιση του αρκετά έντονα στην κομματάρα Sailing to the black sea με την όλη ατμόσφαιρα να θυμίζει Immortal και Mountains of might. Τα Omnia movens και Blitz συμπληρώνουν τα προσωπικά αγαπημένα χωρίς να υστερεί κάποιο απο τα υπόλοιπα του δίσκου. Τη μεγάλη διάρκεια του δίσκου μην τη φοβηθείτε, αντιθέτως θα έλεγα. Δεν κουράζει σε κανένα σημείο του.
Album που πρέπει να αποκτήσει κάθε φίλος της ελληνικής black metal σκηνής αλλά και οι οπαδοί των Immortal, Emperor και λοιπών μεγαθηρίων θα πρέπει όπωσδήποτε να τον ακούσουν.
Μπράβο στα παιδιά γιατί καταφέρνουν να κρατήσουν τη φλόγα αναμμένη.
581 
