“15 χρόνια το περιμέναμε αυτό” ψέλλισαν διάφορα χείλη.
Οι COC με τον Pepper Keenan, να εγκαταλείπει το επί βυθίσει πλοίο των Down, επέστρεψε με τα παλιά του φιλαράκια, όντας έτοιμοι να βάλουν φωτιά με τα παλιά τους κομμάτια που θα μας θύμιζαν τόσο έντονα τα 90s.
Φτάνοντας στο Fuzz, ο λιγοστός κόσμος δεν με προδιάθετε για αυτό που περίμενα τόσο καιρό (στην Alpha της γωνίας δεν είχε ουρά πάντως), αλλά αυτό δεν σταμάτησε τους διοργανωτές από το να κρατήσουν το πρόγραμμα τους.
Λίγο μετά τις 8, οι Full House Brew Crew ανέβηκαν στη σκηνή και έδωσαν το 100% των δυνάμεων τους ικανοποιώντας του λιγοστούς παρευρισκόμενους, που ευτυχώς άρχισαν με την ώρα να αυξάνονται. Νικώντας και τον ήχο του άδειο μαγαζιού, ο οποίος καλυτέρευε με κάθε τραγούδι και έχοντας ένα έντονο αίσθημα Machine Head στο στιλ τους άφησαν καλές εντυπώσεις. Ένας πολύ καλός drummer, που έκλεψε την παράσταση και με σχετικά καλή σκηνική παρουσία, έδωσαν και μια συμπαθητική εκτέλεση του “Awake” των Godsmack, δίνοντας τη σκυτάλη στους Potergeist.
Οι τελευταίοι με πολύ καλό ήχο και φοβερή σκηνική παρουσία, με έναν Alex να αλωνίζει τα πατώματα και να παίζει με τους συνεργάτες του, σε ένα υπόβαθρό όσο γκρουβάτο γίνεται, έδειξαν το πόσο ο ήχος τους έχει προοδεύσει και το πόσο όμορφα ζωντανά είναι τα τραγούδια του νέου album τους, “Crocodile Tears”.
Περί τις 10.30, η τετράδα των Corrosion of Conformity βγήκε στη σκηνή, ανάμεσα σε ξέφρενα χειροκροτήματα και ζητωκραυγές και ξεκίνησε το γλέντι.
Ο μπασίστας Mike Dean έδινε ρέστα γκρουβάρωντας χωρίς γυρισμό, πάνω στα τύμπανα του εξαιρετικού Reed Mullin, με τις κιθάρες των Keenan και Weatherman να θερίζουν και τα φωνητικά του πρώτου να ξυπνούν μνήμες παλιές.
Αν και φαινόταν πως το σχήμα είχε πολύ καλό ήχο επί σκηνής που το έκανε να δίνει ρεσιτάλ κίνησης, ο ήχος στον κόσμο μόνο καλός δεν ήταν, πράγμα που μας στεναχώρησε ιδιαίτερα, αν φανταστεί κανείς πως ακόμα και το να βρισκόμαστε στην αίθουσα με τους τέσσερις αυτούς τύπους μας ευχαριστούσε. Αν τα πράγματα ήταν ιδανικά θα μιλούσαμε για μία από τις καλύτερες συναυλίες των τελευταίων ετών.
Το setlist δομημένο κυρίως από τα “Deliverance” και “Wiseblood” φτιαγμένο με όλες τις κομματάρες που κανείς θα μπορούσε να ζητήσει να παίξουν ήταν το ιδανικό και ο κόσμος όσο μπορούσε βοηθούσε με τις δικές του φωνητικές δυνατότητες.
“Albatross”, “Paranoid Opioid”, “My Grain”, “13 Angels” και δε συμμαζεύεται με τους Αμερικανούς να κάνουν encore με τα “Vote With a Bullet” (το οποίο και μας αφιέρωσαν), “Who’s Got the Fire” και “Clean My Wounds” χαροποίησε όλους τους θεατές της συναυλίας, αλλά άφησε ένα παράπονο για την ηχητική ποιότητα.
Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε με ήχο γυαλί και να ανάβουμε καπνογόνα από τη χαρά μας!
Αχ, καταραμμένο ηχόδραμα.
Corrosion of Conformity setlist
These Shrouded Temples…
Broken Man
King of the Rotten
Heaven’s Not Overflowing
Long Whip/Big America
Wiseblood
Seven Days
Paranoid Opioid
13 Angels
Albatross
My Grain
Stonebreaker
Goodbye Windows
Vote With a Bullet
Who’s Got the Fire
Clean My Wounds
Photos: Αναστασία Βερτεούρη
523 
