Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα!
Για την ακρίβεια η φιλαρμονική ορχήστρα ενός γερμανικού ναυτικού σώματος και ένας κοντοπίθαρος πεζοναύτης, που τον λένε Udo Dirkschneider, υπεύθυνος για πολλά αριστουργήματα που πέρασαν από τ’ αυτιά μου, όντας ένας από τους μεγάλους ήρωες που συνέβαλαν καθοριστικά στη μορφή που έχει το κολοσσιαίο δημιούργημα που λέγεται “heavy metal”, είτε μέσω μιας από τις μεγαλύτερες μπάντες-ορισμούς αυτής της μουσικής, των Accept, είτε μέσω της προσωπικής του καριέρας (που απαριθμεί κοντά στα 35+ χρόνια) από το 1987 και μετά.
Η solo πορεία του τραγουδιστή δεν ήταν διόλου αμελητέα, αν και η αλήθεια είναι ότι μετά από τα τέσσερα πρώτα album, μέχρι και το “Timebomb” του 1991 δηλαδή, κατά την οποία ο Udo και τα κατά περιόδους line up που τον πλαισίωναν δημιούργησαν φοβερό, αγνό, καλλιτεχνικό heavy metal, είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, παλινδρομώντας την κατά καιρούς δημοτικότητα του. Όχι ότι οι δίσκοι του ήταν κακοί ή αδιάφοροι, απλά δεν είχαν τις εκρήξεις που θα περίμεναν οι μονίμως απαιτητικοί οπαδοί του, παραμένοντας στη σκιά των υπόλοιπων γεγονότων.
Κάποια στιγμή λοιπόν, ο Udo και η μπάντα που είναι η ίδια του τελευταίου δίσκου “Decadent” (πριν φύγει ο drummer Francesco Jovino, τον οποίο τον αντικατέστησε ο γιός του Udo, Sven Dirkschneider) τον Φεβρουάριο του 2014, έδωσε ένα sold out show στο οποίο τον βοήθησε η Marinemusikkorps Nordsee (γλώσσα είναι αυτή γαμώ το φελέκι μου;), η προαναφερόμενη ορχήστρα μιας ναυτικής μονάδας. Και το αποτέλεσμα, όπως διαπίστωσα και ο ίδιος, ήταν τόσο καλό που ο Μεγάλος Κοντός, αποφάσισε να το κυκλοφορήσει υπό μορφή DVD με δώρο την ηχητική αποτύπωση του event σε μορφή διπλού CD, στο οποίο αναφέρεται η περιγραφή μου.
Το “Navy Metal Night” μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως μια best of συλλογή, 17 τραγουδιών από το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφικής πορείας του Udo, σχετικά ίσα κατανεμημένης, αν και λάμπουν δια της απουσίας τους οι παραπομπές σε ολόκληρους δίσκους (ούτε μισή στιγμή από τα “Mean Machine”, “Timebomb “, “No Limits”, “Mission No. X”, “Mastercutor” και φυσικά από το τελευταίο που κυκλοφόρησε φέτος”). Άλλωστε είναι τόσο πολύ το καλό υλικό που έχει βγεί κάτω από τη φερώνυμη μπάντα του, που η επιλογή σίγουρα θα ήταν μια επίπονη διαδικασία και που για να αποτυπωθεί, θα χρειαζόταν μάλλον ένα 5απλό CD.
Η ηχητική απόδοση πολλών από τους ύμνους που απαρτίζουν το live είναι εξαιρετική. Ο ήχος είναι πάρα πολύ καλός, άριστη η μίξη όπως και το mastering, η ομάδα του Udo κεντάει εκτελεστικώς, υπάρχει άμεση επικοινωνία με το κοινό κατά τη διάρκεια της εμφάνισης χωρίς να υπάρχουν εμφανείς κοιλιές στη ροή της διάθεσης που δημιουργείται μέσω της σίγουρα ψυχαγωγικότατης μουσικής που προσφέρουν οι πέντε καλλιτέχνες και η οποία εμπλουτίζεται περίτεχνα από την ατμόσφαιρα που δημιουργεί στο background η κλασσική ορχήστρα, δίνοντας αίγλη στο όλο άκουσμα.
Από highlights; Πολύ απλά, όλο το “Navy Metal Night” είναι ένα highlight της καριέρας αυτού του σπουδαίου τραγουδιστή, του οποίου η φωνή παραμένει αγέραστη, με το χαρακτηριστικό αλήτικο γρύλλισμα και το πάθος που εκπέμπει. “Heart of Gold”, “Future Land”, και το ομώνυμο από το “Faceless World”, “Animal Instinct”, “Dancing With The Angel” (τραγουδισμένο παρέα με τη Doro) από το “Man And Machine”, η σπουδαία απόδοση του “In The Hall of the Mountain King” του Edvard Grieg και φυσικά ο σπουδαίος επίλογος του “Animal House” από τον ομότιτλο καραδίσκαρο, είναι πολλά από τα βασικά δείγματα της ευχαρίστησης που πρόκειται να αποκομίσει ο οποιοσδήποτε φίλος της σπουδαιότερης μουσικής που εμφανίστηκε στον πλανήτη μας. Του heavy metal. Σεβασμός και υπόκλιση προς ένα από τα σπουδαιότερα 1,5 μέτρα που περπάτησαν σ’ αυτή τη Γη.
567 
