Να σας πω κάτι; Αυτός ο δίσκος δεν είναι καθόλου πρωτότυπος. Να σας πω και κάτι άλλο; Στα παπάρια μας!
Όταν βλέπεις τις λέξεις Θρας (μόνο) και Λατινική Αμερική (Χιλή συγκεκριμένα) δεν ρωτάς αν το δισκάκι είναι πρωτότυπο ή καινοτόμο, ρωτάς μόνο πόσο πολύ ξύλο πέφτει. Στην συγκεκριμένη περίπτωση είμαστε περίπου στα επίπεδα της 3ης σεζόν του Banshee, κοινώς “της αρκούδας”.
Οι Χιλιανοί Nuclear παίζουν εκ του ασφαλούς με απόλυτη επιτυχία. Από τις πρώτες νότες του “Offender” (bonus points όπως πάντα σε όποιο δίσκο ξεκινάει με κραυγή) την παίρνεις πρέφα τη φάση. Ξεχάστε το τσιρίδα-μπίρα-skate-χαβαλές θρας (μόνο) revival που παίζει τώρα τελευταία με τους F.K.U, Municipal Waste, Iron Reagan κλπ. Όχι ότι με χαλάει, ίσα ίσα, αλλά εδώ έχουμε άλλο κομμάτι του ζωικού βασιλείου. Επιρροές εμφανέστατες, Slayer, Sodom, Sepultura (παλιοί), Dark Angel, The Haunted (του πρώτου, πριν ξυπνήσει η σουηδίλα), κάτι ελάχιστες hardcore και death πινελιές για την πουτανιά που δεν βγαίνουν όμως ποτέ στο προσκήνιο και χαρακτηριστική μυρωδιά βενζίνης και καμένου κάδου.
Καλοπαιγμένο, δεμένο, σύντομο και κατευθείαν στο ψητό. Στίχοι εννοείται όπως προβλέπεται πολιτικοποιημένοι, βρισίδι και μίσος ενάντια σε πολυεθνικές, κυβερνήσεις, παπάδες και τα συναφή. Τι άλλο να περιμένεις από οργισμένο metal από μια χώρα που εναλλάσσει δικτατορίες με “βρώμικους” σοσιαλισμούς, με συνεχόμενη κρατική διαφθορά, παντοδύναμες εταιρείες, μαφία και με μια υπερ-συντηρητική εκκλησία να καραδοκεί παντού (τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει;). Μια ματιά στο εξώφυλλο άλλωστε θα σας κατατοπίσει πλήρως για το περιεχόμενο.
Απαραίτητο μπορεί να μην είναι, είναι όμως ένα απόλυτα ταιριαστό καλοκαιρινό soundtrack για όσους βλέπουνε τις διακοπές με κιάλια και το μισθό τους να εξαϋλώνεται ενώ κάποιος καριόλης παρκάρει και κλείνει το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι τους και η γειτόνισσα ακούει Πρετεντέρη στο τέρμα (γιατί πλέον τα σκυλάδικα είναι προτιμότερα). Άντε, κι από Σεπτέμβρη με αιχμηρά αντικείμενα.
575 
