Μια ματιά μόνο στο εξώφυλλο και τον τίτλο και αμέσως έχεις κατατοπιστεί για το ποιόν της μπάντας.
Γεννημένοι σαν γκρουπ το 1982, οι Βρετανοί hardcorαδες The Fiend δεν έτυχαν ποτέ της αναγνώρισης άλλων γκρουπ της ίδιας σκηνής, μάλλον γιατί ηχητικά βρίσκονται (εξ όσων έχω ακούσει, που δεν είναι πολλά, το παραδέχομαι) κάπου στο ενδιάμεσο των 2 επικρατέστερων τάσεων που κυριαρχούσαν τότε στην Γηραιά Αλβιόνα. Πιο μεταλλικοί, θρας (μόνο) και “αμερικάνοι” από group όπως Discharge, Broken Bones και Exploited, πιο χαλαροί και λιγότερο κάφροι από τη θρυλική σκηνή των Ripcord, Heresy, Deviated Instinct και Sore Throat, κάπου έπαιζαν μπάλα μόνοι τους με τον τοίχο για συμπαίκτη.
Έκτοτε οι σκηνές και οι παίκτες έχουν αλλάξει, οι The Fiend όμως όχι. Το μόνο στοιχείο ότι το “Greed Power Religion War” δεν είναι δίσκος από τα τέλη των 80s είναι η (ωραιότατη για το είδος) παραγωγή. Κατά τα άλλα οι στίχοι, το artwork και οι (κλισέ αλλά αξιοπρεπέστατες) συνθέσεις είναι πιο ρετρό και από το The Lost Vikings (yeah!), οι επιρροές μουσικά εξακολουθούν να είναι το ωμό hardcore/punk των Discharge, Cro Mags και Anti Cimex με αρκετά λοξοκοιτάγματα σε πιο μεταλλικές crossover κατευθύνσεις, κοινώς ΞΥΛΟ.
Το κατά πόσο ένας τέτοιος δίσκος έχει λόγο ύπαρξης το 2015 είναι καθαρά θέμα προτίμησης, απαραίτητος δεν είναι, ούτε διεκδικεί κάποιο βραβείο, αλλά από τη στιγμή που μερικές χιλιάδες άτομα σκάνε λεφτά για να αγοράσουν ‘70s κλώνους με καμπάνες και χαϊμαλιά, σίγουρα θα βρεθούν και μερικοί να εκτιμήσουν ένα άλλου είδους αταβισμό, που αν με ρωτάτε κιόλας κοινωνικοπολιτικά και μόνο είναι πολύ πιο σχετικός και επίκαιρος από το “πίνω μπάφους και παίζω hammond organ”.
486 
