Πεντακάθαρο μπλουζάτο 70s hard rock από μια μπάντα που το τιμάει και το φέρνει στα νέα τεχνολογικά επίπεδα παραγωγής.
Μούφα γρέζι και στημένη “βρωμιά” δεν έχει θέση στο έκτο ολοκληρωμένο album των Σουηδών Kamchatka.
Από το προηγούμενο “The Search Goes On” (review), ο Thomas Andersson καλοσυνήθισε την θέση πίσω από το μικρόφωνο και με τον έμπειρο μουσικά Per Wiberg (Opeth και δε συμμαζεύεται) στο μπάσο, δεν τους πιάνει κανείς.
Συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν και αποτίνουν φόρο τιμής σε έναν ήχο παλιό, αλλά με το δικό τους μοναδικό τρόπο και μια αρχή παιχνιδιάρικη παιγμένη με μπάντζο (αν δε με ξεγελά το αυτί μου) και ένα εξαιρετικό opening track, “Take me back Home”.
To δέσιμο τους ακόμα πιο σφιχτό, τα ηλεκτρικά blues πιο εμφανή και τα φωνητικά ακόμα πιο σωστά δουλεμένα.
Άκου Μποναμασικά κιθαριστικά θέματα στο μέσο του “Made of Gold” με ένα μπάσο γρανίτη να συνοδεύει και πες μου πως οι τύποι δεν αξίζουν κάθε προσοχή!
Θέλετε να ηρεμήσετε λίγο ακούγοντας τη βροχή (γιατί έχει αργήσει τραγικά το καλοκαίρι) η μπαλάντα “Rain” είναι η κατάλληλη παρέα για το βραδινό σας απεριτίφ.
Στην αρχή πίστεψα πως βιάστηκαν να κυκλοφορήσουν νέο album μέσα σε ένα χρόνο, αλλά από ότι φαίνεται είναι σε καλή φόρμα όμως, το δισκάκι αυτό (και αυτό μάλλον) ρέει σαν νερό από παρθένα βουνίσια πηγή, βελούδινης υφής και σε κάνει να παρακαλάς να τo απολαύσεις ζωντανά!
Υποκλίνομαι για μια ακόμη φορά στο μεγαλείο των Kamchatka και απαιτώ να μάθω που χάθηκαν οι Five Horse Johnson!
552 
