Οι Pro-Pain φτάνουν αισίως τα 23 χρόνια καριέρας και από ό,τι φαίνεται, δε σκοπεύουν να σταματήσουν σύντομα να προσφέρουν τίμιο και ποιοτικό hardcore.
Το 15ο πόνημα της μπάντας δεν αλλάζει άρδην τη μανιέρα που ακολουθήθηκε από το 2007 και μετά, αλλά για το γράφοντα είναι ένα σκαλί παραπάνω από τον προκάτοχό του, “The Final Revolution”, που κυκλοφόρησε τέλη 2013. Κι αυτό διότι είναι πιο πολύπλευρο σε ότι αφορά τα κομμάτια του, θυμίζοντας μια μίξη από “Absolute Power” και “Round 6”.
Το μεταλιζέ ύφος που χαρακτηρίζει τον ήχο τους, η άκρως επιθετική χροιά, τα τσαμπουκαλεμένα φωνητικά και τα “πάρτα-στη-μάπα” riff, συναντώνται για μια ακόμη φορά και όπως κάθε κυκλοφορία των Pro-Pain, το “Voice of Rebellion” είναι ένα ατελείωτο moshpit που θα χαροποιήσει τους οπαδούς της μπάντας 100%.
Αυτό που μου έχει λείψει εμένα προσωπικά πάντως είναι ένα ακόμη “The Truth Hurts” ή ένα “Fistful of Hate”, ή τέλος πάντων ένας mini-επαναπροσδιορισμός του μουσικού πλαισίου που κινείται το group. Διότι αυτό που κάνει, το κάνει (πολύ) καλά και δε χωράει αμφισβήτηση, απλά οι τελευταίες δουλειές του συγκροτήματος δεν εξιτάρουν τον υποψιασμένο ακροατή που τους ακολουθεί χρόνια.
Λεπτομέρειες βέβαια, όταν έχεις στα χέρια ένα “Voice of Rebellion”, το οποίο διαθέτει κομματάρες όπως “No Fly Zone”, “Age of Disgust” “Cognitive Dissonance”, “Crushed to Dust”, “Fuck this Life”, το ομώνυμο και το τύπου οδοστρωτήρα “Enraged”.
Ντου και ξύλο, η φάση…
531 
