Αυτό το punk ‘n ‘roll τρίο από το μακρινό Östergötland της Σουηδίας τα σπάει με το δικό του τρόπο και αυτοβαφτίζεται Hembygdsrock, που αν εσείς αγαπητοί αναγνώστες γνωρίζετε τι σημαίνει, περιμένω inbox απαντήσεις με πλήρη ανάπτυξη.
Όπως και να έχει οι φίλοι αυτοί δείχνουν να διασκεδάζουν αυτό που κάνουν ήδη από το 2010, που ιδρύθηκαν, και μέχρι σήμερα με την παρούσα κυκλοφορία.
Αυτό που ακούστηκε από τα φτωχά ηχεία μου είναι φασαριόζικο, φωνακλάδικό rock’n’roll παιγμένο με punk rock προοπτική, που κινείται από τους γείτονες Motorhead, από απόψεως ταχυτήτων, μέχρι τους προσφιλείς Turbonegro, Hellacopters και Gluecifer λόγω, και πάλι, της γεωγραφικής και μουσικής τους τοποθέτησης, τους Ramones και άλλους διαγαλαξιακούς αλήτες. Για κάποιο λόγο κάπου σε κομμάτια, όπως το “Smutsen” και το λιτά τιτλοφορημένο , “Stan”, σκέφτηκα λίγο και τους δικούς μας Wish Upon A Star.
Η ειδοποιός διαφορά εδώ είναι το γεγονός ότι τα παλικάρια τραγουδούν στη μητρική τους γλώσσα οπότε δεν καταλαβαίνω γρι από αυτά που λένε καθώς άφησα το πτυχίο για τη σουηδική στα μισά λόγω ανειλημμένων, αλλά, όπως και να έχει, από τον τόνο της φωνής τους και μόνο, πιστεύω ότι διασκεδάζουν στο έπακρο τη μουσική που παίζουν. Και στα πλαίσια του παρεΐστικου πνεύματος του δίσκου ενίοτε κάνουν την εμφάνιση τους και διάφοροι guest, εκ των οποίων κάποιοι και θηλυκού γένους, στα δώδεκα ευθέα σα σιδηροδρομική γραμμή τραγούδια του δίσκου. Εντούτοις το newsletter διατείνεται ότι τα τραγούδια πραγματεύονται την πολιτική κατάσταση στη Σουηδία δια μέσου προσωπικών εμπειριών και κακουχιών (!!!) και γιατί να πω όχι, καθώς μπορεί να μην καταλαβαίνω χριστό, αλλά κάποιες φορές οι βαλκυρίες που τσιρίζουν θυμίζουν live του Ολέθριου Ρήγματος.
Το παίρνετε ή το αφήνετε.
627 
