Οι National σίγουρα δεν είναι heavy metal, κι όμως θα έλεγε κανείς ότι ο πεσιμισμός τους μπορεί να έχει μία essence από ερωτικό doom. Ιδιαίτερα στο πέμπτο άλμπουμ τους, υπό τον τίτλο High Violet (ναι υπάρχει και κατατονικό άλμπουμ με άλλο χρώμα εκτός του μαύρου αγαπητέ αναγνώστη) συμπλη- ρώνουν μία υπέροχη τριάδα (“Alligator”, “Boxer”, “High Violet”).
Μία τριάδα που απαρτίζεται από σταθερότητα στη δομή, εξέλιξη στις ιδέες και ωριμότητα στον τρόπο όπου το συγκρότημα διαχειρίζεται τη μουσική.
Ο κύριος Βerninger συνεχίζει στο “High Violet” να έχει μεγάλα κέφια στο στιχουργικό μέρος, και αυτό φαίνεται από το πρώτο κιόλας τραγούδι (“Terrible Love”, and I am walking on fire [..]it takes an ocean not to break) και βυθίζει τον ακροατή σε ένα ακόμα μελωδικό ταξίδι προς την απόλυτη μελαγχολία. Η συνέχεια έρχεται το “Sorrow”, που όπως και να το κάνουμε με τέτοιο τίτλο κανείς δε θα περίμενε ματζόρε συγχορδίες και ανεβαστικούς ρυθμούς (“Sorrow” find me when I was young, sorrow waited, sorrow won). Όσο προχωράει ο δίσκος ξεδιπλώνεται η συνθετική και εκτελεστική ικανότητα των αδερφών Devendorf και Dessner που απαρτίζουν το υπόλοιπο συγκρότημα. Αργοί ρυθμοί οι οποίοι αφήνουν τους στίχους να παίξουν με τα αυτιά μας, πνευστά που γεμίζουν την ατμόσφαιρα, τύμπανα που άλλοτε μοιάζουν να βγαίνουν από drum-machine και άλλοτε από ξεκούρδιστα τομ. Τα ξεσπάσματα προς την δύση των κομματιών είναι και πάλι παρόντα, δίνοντας την απαραίτητη κάθαρση στην κατακλείδα τους. Ακόμα όμως όταν το τέμπο ανεβαίνει, η φωνή του Berninger είναι τόσο βαθιά και υπνωτική που δεν αφήνει τον ακροατή να νιώσει την δύναμη του κομματιού. Το γεγονός αυτό βέβαια, δεν μειώνει το σύνολο αλλά μάλλον του δίνει μία εκπληκτική χροιά, ως ένα μαγικό ραβδάκι που το απογειώνει.
Το καλύτερο πάντως το φυλάν οι “National” για το τέλος. Η τριάδα “Conversation 16”, “England” και “Vanderlyle Baby Geeks” είναι ίσως από τα καλύτερα “κλεισίματα” σε άλμπουμ που έχουν ακουστεί εδώ και καιρό. Από τη έκσταση στην Αγγλική απόγνωση (άνετα θα μπορούσε το συγκρότημα να έχει μητέρα την Γηραιά Αλβιώνα) σε μία αναφορά Αμερικάνικης κωμωδίας των 80’s- 90’s με τον Jason Alexander. Ως σύνολο το “High Violet” είναι εκπληκτικό, ιδανικό για φθινοπωρινά βράδια που φαίνεται να έρχονται ολοένα και νωρίτερα με το χαρακτηριστικό τους λυκαυγές στο παράθυρο μας.
High-lights: Ολόκληρο
Συμβουλή Ακρόασης: Απαραίτητα με συννεφιά, ένα ποτήρι κόκκινο γλυκό κρασί.
Αντενδείκνυται: Σε τύπους με πολύ τεστοστερόνη και αθλητές (πλην σκακιστές). Είναι 10 ταχύτητες κάτω από τα πάντα!
Κωνσταντίνος Μπρεσσονίδης
599 
