Disclaimer: Όπως και οι περισσότεροι παλιοί μαυρομέταλλοι, έχω φτάσει στο σημείο να θεωρώ τους μετά-millennium Gorgoroth ένα μεγάλο ανέκδοτο.
Λίγο οι δικαστικές διαμάχες μεταξύ τους, τα δεκαοκτώ χιλιάδες μέλη που αλλάξανε και κυρίως η αποκάλυψη ότι τα κυριότερα μέλη τους είναι ως επί το πλείστον μεγάλα καθίκια, με έκαναν να τους ξεγράψω. Θα κάνω το καθήκον μου όμως και θα σας πω πώς περίπου ακούγεται ο δίσκος.
Υπάρχει μια κατηγορία γκρουπ που τα αποκαλώ “κατηγορία Motorhead”, όχι επειδή αγγίζουν στο ελάχιστο τους Αληθινούς Θεούς, αλλά επειδή από ένα σημείο της καριέρας τους και μετά ξέρεις από πριν πως θα ακούγονται οι δίσκοι τους, και οι τωρινοί και οι επόμενοι, οπότε το αν θα τους αγοράσεις ή αν θα προτιμήσεις να ξανακούσεις τα κλασσικά είναι καθαρά θέμα προσωπικής πώρωσης . Οι Gorgoroth από το 1998 περίπου ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Τυπικό black metal, ελάχιστα εκμοντερνισμένα παπατζιλίκια στον ήχο ή στις συνθέσεις για να μην τους κατηγορείς ότι δεν εξελίσσονται (που δεν…) και “κακοί” στίχοι για τον Σατανά και τα λοιπά, χωρίς όμως την απαραίτητη βρωμιά και καφρίλα που χρειάζεται για να παίξεις σωστό τραγίσιο metal. Με άλλα λόγια, το black metal αντίστοιχο του γερμανικού power.
Απαίσιο δεν είναι, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Αν είστε οπαδοί τους χάρισμα σας. Εγώ μια φορά τα λεφτά μου δεν τους τα δίνω, όχι μόνο λόγω μετριότητας, αλλά και επειδή δεν δίνω λεφτά (εν γνώση μου τουλάχιστον) σε τόσο μαλάκες άτομα.
660 
