Να και ένα γκρουπ από τη Svart που δεν είναι doom ή παλιακό ψυχεδελικό rock, είναι όμως και αυτό διαφορετικού είδους ρετρό.
Μπαίνουμε πλέον ξεκάθαρα σε 80s wave, post punk και new romantic νερά και ξεκαθαρίζω από τώρα ότι απέχω πολύ από το να είμαι ειδήμονας της συγκεκριμένης σκηνής, οι επαφές μου είναι συγκεκριμένες και επιλεκτικές, οπότε θα κάνω ότι μπορώ να μην κάψω τους συμπαθέστατους Kesä.
Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η Ευρώπη στα τελευταία χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, περίεργα mullet κουρέματα και φωτορυθμικά. Επιρροές διακρίνω αρκετές, από Tears for Fears και Gary Numan, μέχρι τη λιγότερο σκληρή wave φάση των Killing Joke (οι οποίοι από ότι φαίνεται τελικά έχουν επηρεάσει όλο το σύμπαν, ευτυχώς για εμάς) και από γκρουπ όπως Berlin ή New Order. Ο ήχος είναι μπασάτος, ηλεκτρονικά στοιχεία υπάρχουν χωρίς όμως η φάση να γίνεται τελείως synth, οι συνθέσεις είναι μεν ψυχρές, αλλά όχι ιδιαίτερα σκοτεινές ή θλιμμένες, και τα φωνητικά (στα Φινλανδικά πάντα) χωρίς να είναι σκληρά φανερώνουν τις πιο παραδοσιακές punk καταβολές των μελών του σχήματος.
Συμπερασματικά, δεν είναι κάτι που θα καιγόμουνα να ακούσω από μόνος μου, αλλά είναι καλοπαιγμένο, νοσταλγικό, και τώρα που έκατσα και το άκουσα, δεν με χάλασε καθόλου.
Οπαδοί του είδους, νομίζω ότι οφείλετε τουλάχιστον να το τσεκάρετε, μπορεί και να το αγαπήσετε.
1169 
