Αναμφίβολα το thrash metal έχει πολλές ευεργετικές ικανότητες για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Στοχαζόμενος γενικολογώντας, ίσως η σπουδαιότερη ιδιότητά του είναι η κατευναστική δράση του σε στιγμές που βρίσκεσαι στα “κόκκινα”, που σου έχει γυρίσει η βίδα ρε αδερφάκι μου, βοηθώντας στον αντικειμενικό σκοπό, να διατηρήσεις το ποινικό σου μητρώο καθαρό.
Στην Ελλάδα, της γνωστής υπερπαρακμάζουσας περιόδου την οποία διέρχεται, η ακρότητα και η οργή μέσω της μουσικής, έδωσαν με βροντερό τρόπο τα διαπιστευτήριά τους την τριετία που μας πέρασε, με τις κυκλοφορίες στο εν λόγω ύφους να γράφουν λαμπρές σελίδες στο βιβλίο της μεταλλικής τέχνης.
Οι Exarsis από το Κιάτο, είναι ένα από αυτά τα τρελαμένα σχήματα που ανήκουν σ’ αυτό το κύμα. Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo το 2010 και με την κυκλοφορία ακόμη δυο full length LPs, υπηρετούν πιστά την πιο τσατισμένη πτυχή του metal, δείχνοντας παράλληλα μια αξιοζήλευτη κινητικότητα, με πολλά lives, supports σε ηχηρότατα ονόματα (Sodom, Tankard, Onslaught)και περιοδείες, ακόμη και στο εξωτερικό (με τους Lost Society, Fueled By Fire και Suicidal Angels το 2014).
Με αλλαγές στη σύνθεσή τους σε σχέση με το προηγούμενο LP τους “The Brutal State” [τον πυρήνα των Παναγιώτη Τσίτση (κιθάρες) και Χρήστου Πούλου (μπάσο), συμπληρώνουν οι Νίκος Τραγάκης (φωνητικά), Αχιλλέας Καμζόλας (drums) και Κωστής Φουκαράκης (κιθάρες)], οι Exarsis κυκλοφορούν το τρίτο (και παραδοσιακά “κρίσιμο”) album τους “The Human Project”, έναν ακόμη χείμαρρο τεχνικής βίας, american thrash χαρακτήρα.
Το υλικό του “The Human Project” εμφανίζει διακριτές όλες του τις επιρροές. Στη δομική riffολογία του, υπάρχει μια ομοιογενής αλληλοκατανομή ανάμεσα στους Slayer και στους Exodus (“Arrivals”, Medicide”, “Abnormal Generation”, “R.F.I.D.”, “False Flag Attack”, “Change of Plans”), με πάμπολλες παλινδρομήσεις στη δυαδική αυτή πλάστιγγα κατά τη ροή τους, δηλαδή βίαια, πριμαριστά riff αλλά πολύ τεχνικά και βαριά παράλληλα, ενώ οι virtual εμφανίσεις των Nuclear Assault (από τα highlights του album το “Police Brutality” με το συγκινητικό, “χύμα, ξύλο και πώρωση” πνεύμα του, τα φοβερά φωνητικά και την γαμάτη μπασογραμμή του) και των Flotsam & Jetsam / Agent Steel / Helstar (“Skull and Bones”), αφήνουν μια πολύ θετική γεύση στο αυτί.
Τα μέλη αποδίδουν άριστα το ταχύτατο υλικό τους και το νέο album ακούγεται το λιγότερο θυελλώδες. Αξιομνημόνευτα μικρά δυναμιτάκια, με σαρωτικά ως επί τω πλείστω riff, heavy metal μελωδικής νοοτροπίας τα solo των Τσίτση / Φουκαράκη, ρυθμικώς σε έξαλλη κατάσταση με τον Πούλο και τον Καμζόλα να ακούγονται καταιγιστικοί αλλά ακριβέστατοι και λεπτομερέστατοι αν και ηχητικά, ακολουθείται low budget τακτική, κάτι λογικότατο τις πενιχρές εποχές που ζούμε (εκτός κι αν τα παιδιά είναι γόνοι πλουσίων οικογενειών και το να ηχογραφήσουν ένα album τη σήμερον στην Ελλάδα, το έχουν για χαβαλέ, οπότε πάω πάσο), χωρίς να σημαίνει ότι το album ακούγεται φτωχό ή λιτό, ίσα – ίσα που η βρωμιά του προσδίδει επιπρόσθετη τιμιότητα, απλά η ηχητική βελτίωση είναι πάντα ευπρόσδεκτη .
Iδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για τα εξωπραγματικά φωνητικά του Τραγάκη, σε στρατοσφαιρικά ύψη, επαναφέροντας τα middle 80’s thrash στο σήμερα, με μια ερμηνεία άμεσα συγκρινόμενη με λαρύγγια που το άκουσμά τους προκαλούν δέος, όπως των Jason McMaster / Alan Tecchio (Watchtower), Bobby “Blitz” Ellsworth (Overkill) και Jon Cyriis (Agent Steel) όπως επίσης είναι για πολλά συγχαρητήρια η back vocal απόδοση όλων, στο πνεύμα των Anthrax, Municipal Waste και φυσικά Bio-Cancer.
Με το ξεκάθαρης φιλοσοφίας artwork (δια χειρός και φαντασίας Andrei Bouzikov (Municipal Waste, Bio-Cancer, Cannibal Corpse) και τον μανιασμένο αέρα “δεν-είμαστε-αγάμητοι,-είμαστε-thrashers-που-είναι-σχεδόν-το-ίδιο-πράγμα” που αφήνουν πίσω τους οι Exarsis, το “The Human Project” δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα γαμάτο σύνολο ακραίας, φλεγοκαυλικής μουσικής, ένα ακόμη χαστούκι στο κακόγουστα μακιγιαρισμένο πρόσωπο της πόρνης κοινωνίας. Για παλαιές τσογλανοπαρέες που μαζεύονται σε ημισκότεινα metal bars και λένε αυτοβιογραφικές ιστορίες άλλων εποχών (πολύ “άλλων” όμως λέμε, καμιά σχέση με αυτά που ζεις), με πολλά κωλοδάχτυλα και “όρσε μαλάκα, τράβα φέρε μπύρες τώρα”, ιδανικό.
Άρπαξ’ το, όπως θα άρπαζες τα βυζάκια της “απωθημένης” σου. Ευελπιστώ σε ανάλογη και γιατί όχι, ακόμη ανώτερη πορεία.
679 
