Εδώ και μπόλικα χρόνια ( από το “Bringer of Blood” του 2003 περίπου, με μια μικρή εξαίρεση στο συμπαθητικό “Commandment” του 2007) οι Six Feet Under έχουν σταματήσει να εντυπωσιάζουν.
Κάθε κυκλοφορία τους κινούταν μεταξύ μέτριας και πολύ κακής. Φέτος λοιπόν, η επερχόμενη ενδέκατη κυκλοφορία τους “Crypt of the Devil” για κάποιο λόγο με γέμισε ελπίδες για ένα δυνατό comeback. Τζίφος όμως.
Οι Αμερικανοί deathsters έφεραν μαζί τους την απογοήτευση. Δεν αμφισβητώ την προσπάθεια του Barnes και των υπόλοιπων για το καλύτερο δυνατό, αλλά για ακόμη μια φορά ο δίσκος βγάζει μια αίσθηση αγγαρείας. Προσπαθούν μεν να διατηρήσουν την γκρούβα του death τους σε κομμάτια όπως το “Open Coffin Orgy” (αυτό και τα “Broke the Cross in Half”, “Lost Remains” και “Compulsion to Brutalize” οι μοναδικές αξιόλογες στιγμές του δίσκου), αλλά από την άλλη όλα τα υπόλοιπα και συνολικά ο δίσκος στερούν ιδεών και πάθους και ζέχνουν αδιαφορία. Άσε δε τα γεμάτα ζόρι και ξεψυχησμένα φωνητικά του Barnes που πλέον βρίσκονται για τα καλά θαμμένα στην κρύπτη. Η κατάσταση κάπως σώζεται από το πολύ καλό εξώφυλλο αλλά το συμπέρασμα είναι απ’ ότι φαίνεται οριστικό. Οι καλές εποχές των 90s πέρασαν για αυτούς ανεπιστρεπτί.
Η στιγμή που καταλαβαίνεις πως δεν τραβάει άλλο η όλη φάση έχει έρθει για την μπάντα αρκετές φορές την τελευταία δεκαετία. Και το “Crypt of the Devil” είναι η απόδειξη αυτού.
Ευτυχώς που έχουμε τα “Haunted”, “Warpath” και “Maximum Violence” για να μας παρηγορούν κάτι τέτοιες ώρες.
636 
