Ένα χρόνο μετά από μια ιστορική και κλασσική πλέον εμφάνιση στην Λιοσίων, οι Nightstalker επανέλαβαν στον ίδιο τόπο και με το ίδιο πιστό κοινό να γεμίζει κάθε γωνιά του Gagarin 205 ένα δυνατό rock πάρτι που δεν χάνεται ποτέ και με τίποτα.
Οι Thee Holy Strangers ξεκίνησαν το show, την στιγμή που ο χώρος ήταν ήδη γεμάτος. Γεγονός ευχάριστο και επιθυμητό από περισσότερες συναυλίες, όταν φυσικά το αξίζουν και είναι καλά οργανωμένες.
Η επταμελής μπάντα με μέλη από πολλά και διάφορα αξιόλογα συγκροτήματα της χώρας παρουσίασε ένα μείγμα 80s psychedelic και indie rock που φέρνει στο μυαλό μπάντες που δύσκολα ακούγονται στα μέρη μας, όπως τους My Morning Jacket. Καταπληκτική χημεία μεταξύ των μελλών και των δύο female vocalists για τα δεύτερα φωνητικά που συμπλήρωναν όμορφα τον ακατέργαστο ήχο των μουσικών που έβγαζαν την ψυχή τους στην σκηνή. Ήταν κρίμα που φάνηκε να μην πείθουν την πλειοψηφία του κοινού παρόλα αυτά.
Όταν ολοκληρώθηκε το χορταστικό set του ιδιαίτερου αυτού εγχώριου super group, έφτασε η ώρα για ένα ακόμα live show των Nightstalker. Μιλάμε από ένα σημείο που πλέον δεν υπάρχουν και πολλοί λάτρεις της rock μουσικής -ενεργοί στα συναυλιακά δρόμενα πάντα- που να μην έχουν ζήσει έστω για μια φορά το εν λόγω φαινόμενο ζωντανά, με όσους βρίσκονται στην αντίθετη κατηγορία να μην ξέρουν και να μην μπορεί κανείς να τους περιγράψει τι χάνουν.
Γιατί οι Nightstalker, όσες φορές και αν εμφανιστούν οπουδήποτε χωρίς την κυκλοφορία νεότερου υλικού, παραμένουν καινούργιοι. Κάθε φορά που εμφανίζονται στην σκηνή φαντάζουν όλο και καλύτεροι, σίγουρα πιο άνετοι -αν αυτό είναι καν εφικτό- και ο κόσμος τους τρελαίνεται όλο και περισσότερο. Με την επανάληψη. Με τις επαναλήψεις. Και καταλήγει να ζητά περισσότερο.
Το βράδυ λοιπόν του τελευταίου Σαββάτου του φετινού Απριλίου, οι Nightstalker έπραξαν ξανά αυτό για το οποίο φημίζονται: έδωσαν ένα άψογο live στο οποίο κανείς δεν έδειξε τα παραμικρά σημάδια κούρασης, είτε αναφερόμαστε στο κοινό ή τη μπάντα, με έναν ήχο υπέροχο που άφησε για άλλη μια φορά τις συνθέσεις να ακουστούν πολύ καλύτερα από τις θνητές studio εκδοχές τους και απογείωσαν τον κόσμο τους με μερικές (μόνο) από τις καλύτερες και περισσότερο αγαπητές τους συνθέσεις.
Αυτό που μένει να ειπωθεί είναι κλισέ, είναι πλέον standard: αναμένουμε την επόμενη εκρηκτική εμφάνιση τους και, ποιος ξέρει, και καινούργιο υλικό για να κολλήσουμε ακόμη περισσότερο.
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
530 
