Σε μια συνομιλία με τον ιθύνοντα νου των Therion, Christopher Johnsson, το 2012, μου είχε πει πως αντί να δημιουργηθεί νέα album της ιστορικής αυτής metal μπάντας, θα ρίξει τη βαρύτητα του σε άλλα projects.
Ένα από αυτά έφτασε ως το γραμματοκιβώτιο μου και ήμουν πολύ περίεργος να δω τι ετοίμασε για τα αυτιά μας.
Με απόλυτη μυστικότητα, μας ενημερώνει απλά πως στην ηχογράφηση του εργάστηκαν 5 κιθαρίστες, ένας μπασίστας, δύο drummer, δύο πληκτραδες, τρεις χαμοντίστες, 4 κύριοι τραγουδιστές και πέντε για τα δεύτερα.
Ο δίσκος αυτός περιέχει κομμάτια που έγραψε μέσα στα χρόνια ο ταλαντούχος Σουηδός, αλλά θεωρήθηκαν πολύ παλαιομοδίτικα για τους Therion.
Αυτό σημαίνει πως το πνεύμα της μουσικής σύνθεσης των Therion δεν εξαφανίζεται (μάλιστα θα φανταστείτε και κατά ποια περίοδο ετοιμαζόντουσαν. Κατά τα άλλα, ο ήχος είναι 70s, για παράδειγμα κοντά σε εκείνον των πρώτων δίσκων των Uriah Heep, έχοντας βέβαια και ένα τσικ Mercyful Fate σε παραγωγή και θεματολογία, κάτι που το κάνει λίγο Ghost-οειδές, αν και τα lyrics ακούγονται λίγο πιο ώριμα και λιγότερο μαρκετινίστικα.
Εδώ το hard rock υπερισχύει του heavy metal, με μεγάλο βάρος στα γυναικεία φωνητικά, τα οποία ξέρουμε πόσο γουστάρει ο Chris.
Το πιο Therion κομμάτι από όλα έχει τίτλο “Eater of Souls” και είναι κατά τη γνώμη μου, ίσως το πιο όμορφο του album.
Ομολογώ πως με την πρώτη ακρόαση ξενέρωσα λίγο, νομίζοντας πως ο Johnsson προσπαθεί απλά να εκμεταλλευτεί το momentum του λεγόμενου retro rock που έχει κατακλυσμιαία καταλάβει τη χώρα του, αλλά έπειτα από πιο προσεκτική προσπάθεια, κατάλαβα το πόσο σοβαρά το έχει προσεγγίσει το όλο πράγμα, δίνοντας του και μια οπερετική διάσταση, που σίγουρα θα μπορούσε να χωρέσει και αληθινή συμφωνική.
Βέβαια μέσα σε όλο αυτό δεν ξεχνάει και τους πατεράδες Black Sabbath (“Venus in Flames”) σε ένα σύνολο απείρως πιο καλό από το τελευταίο Therion!
Δε θα είναι η κυκλοφορία της χρονιάς, αλλά είναι αρκετά καλό για να μας θυμίσει τις ικανότητες του συνθέτη του!
677 
