Το σκίτσο στο εξώφυλλο τα λέει όλα, αν και δεν καλύπτει τη σοβαρότητα της μουσικής, η οποία διακατέχεται από πνευματικότητα.
Οι Φιλανδοί Domovoyd με το δεύτερο ομώνυμο τους album, φαίνεται να εξετάζουν τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, εν μέσω μιας ψυχεδελικής rock κληρονομιάς.
Παίρνουν το κλίμα της kraut περιόδου, διανθίζοντας το με έντονο γαλαξιακό συναίσθημα Sons of Otis, έχοντας σαφέστατα όμως, πιο doom ύφος.
Οι Domovoyd σε πάνε σε ένα ωριαίο όμορφο ταξίδι, σε μια γλυκιά και σκοτεινή ξενάγηση στις ψυχικές μαύρες τρύπες!
Άλλοτε τελείως προοδευτικοί, να μοιάζουν Hawkwind σε πιο low pitch, άλλοτε να ξεσπούν σε Neurosis-ίλες (“Ambrosian Perfume”), με κομμάτια που θα έπαιζαν και στο πλανητάριο (“Caustic Afterglow”), μέχρι και σημεία που θυμίζουν παλιούς Tiamat (“Mystagogue”).
Πόσο ευτυχισμένος γίνομαι να ακούω μια δουλειά που συνδυάζει με περίσσια μαεστρία διάφορα “είδη”, με μουσικούς που ξέρουν τι θέλουν και δεν ξεφεύγουν προσπαθώντας να δείξουν πως είναι σύγχρονοι Μότσαρτ και μια παραγωγή που είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να κάνει το “Domovoyd” κάτι αληθινά ξεχωριστό.
Soy enamorado!
456 
