Ε, νομίζω πως χρονιάρες μέρες που είναι, χρειαζόταν και ένα review για το νέο πόνημα των εξ Αμερικής Sathanas.
Η ένατη δουλειά λοιπόν του σχήματος, δεν ανεβάζει τον πήχη της συνθετικής του δεινότητας, αλλά διατηρεί το ύφος και την ποιοτική στάθμη που όρισαν όλο αυτό το διάστημα που δαιμονίζουν τη μουσική βιομηχανία.
Βέβαια, θα έλεγε κανείς πως με 25 χρόνια στο κουρμπέτι, οι Sathanas θα αποτελούν κάποιου είδους μουσικό σύμβολο πλέον, αλλά η έλλειψη μιας “δισκάρας” δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο.
Στα του “Worship the Devil” λοιπόν… Καταρχάς, σίγουρα θα ευχαριστήσει τους fan του σχήματος και γενικά της blackened thrash σκηνής. Η εμπειρία του group είναι εμφανής, μιας και δε συναντώνται παιδιάστικες συνθέσεις, ή τετριμμένα riff. Τα συστατικά λοιπόν και η ευρύτερη εικόνα που δίνουν, καθιστούν το νέο album ως μια αρκετά καλή επιλογή.
Πού χωλαίνει; Στο ότι δεν ξεφεύγει από το αναμενόμενα καλό αποτέλεσμα και σε μια εποχή που το black έχει ανέβει σε διάφορες πτυχές του, το “Worship the Devil” δεν κάνει τη διαφορά και εν τέλει απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένο κοινό, που ήδη ασχολείται με τους Sathanas.
Όπως και οι προηγούμενες δουλειές τους λοιπόν, το album είναι αξιοπρόσεκτο, υπηρετεί με ευλάβεια το είδος, αλλά δεν ξεφεύγει από τη μανιέρα που το ίδιο το σχήμα χρησιμοποιεί όλα αυτά τα χρόνια, με τον όρο “εξέλιξη” να βασίζεται κυρίως στον εμπειρικό γνώμονα και όχι στη μουσική καθεαυτή.
587 
