Αυτή τη φορά δεν έχω παράπονο, αγαπητοί αναγνώστες… Η φίλτατη και υπερμάχιμη φωτογράφος Χριστίνα Αλώση αποφάσισε να μας τιμήσει με την παρουσία της.
Χειροκροτήστε, ρε μαλάκες, που αυτό το μεγαθήριο του σύγχρονου ελληνικού φωτο ρεπορτάζ μας έκανε την τιμή. Μπράβο.
Ολίγα λεπτά μετά τις 22:00 ανήλθαν εις τη σκηνή οι Breath After Coma, οίτινες παράγουσι και τιμώσιν τον εκ του Νέου Κόσμου προερχόμενον βόρβορον. Για να σας τα κάνω πιο λιανά, τα αλανάκια τούτα προσπαθούν να προσεγγίσουν , μάλλον, τον ήχο των τιμημένων 90’s εναλλακτικών rock συγκροτημάτων, ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Ο, κατά κάποια χρόνια μικρότερος, τραγουδιστής του κουαρτέτου είναι άνετος τόσο με την κιθάρα του όσο και με τη φωνή του που προσεγγίζει αρκετά αυτήν του Gavin Rossdale των Βρετανών Bush. Κατά τα λοιπά το γκρουπ φαίνεται πολύ δεμένο και άνετο επί σκηνής και υπόσχεται κάποια πράματα.
Ακολούθως και ομοίως, οι Contra Limit καταλαμβάνουν τη σκηνή περί τα τρία τέταρτα της ώρας μετά την εμφάνιση των BAC. Τα παιδιά ακολουθούν το γνωστό stoner/ ψυχεδελίζον/r’n’r μοτίβο, που δανείζεται άλλοτε από τους Sabbath και άλλοτε από τον Hendrix, τον οποίον τίμησαν με μία αξιοπρεπή διασκευή στο Voodoo Child. Ενισχύοντας τον ήχο τους με την παρουσία ενός επιπλέον κιθαρίστα και με έναν ικανό frontman, οι Contra Limit έχουν στο ενεργητικό τους ένα EP από το οποίο αντλούν αρκετά από τα σημερινά κομμάτια. Στο σύνολό τους τα κομμάτια ακολουθούν την ως άνω συνταγή, χωρίς να προσθέτουν κάτι νέο σε αυτήν, γεγονός που δε δείχνει να ενοχλεί το κοινό, που φαίνεται να το διασκεδάζει.
Περί τις 12 και οι headliners ανεβαίνουν στη σκηνή. Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Το τρίο απαρτίζεται από ένα μουσάτο μηχανόβιο υβρίδιο του Δρυάσπι , αν αυτός ήταν οπαδός των Motorhead (κρατήστε αυτήν τη λεπτομέρεια), ένα ημίγυμνο μακρυμάλλη χίπυ με μπρελόκ ανοιχτήρι και ένα υπερ-cool drummer με γυαλιά ηλίου, που μοιάζει με μέλος των Sabbaton.
Ο ήχος είναι κάτι χύμα, διασκεδαστικό και αρκετά παλιομοδίτικο, σαν Motorhead στη μισή ταχύτητα. Για κάποιο λόγο, θυμήθηκα τους Star Star και όλο αυτό το σκληρό r’n’r της Δυτικής Ακτής στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές του ’90. Ήτοι μουσική κατάλληλη για συνευρέσεις μηχανόβιων κάπου στην Κεντρική Ελλάδα. Σημειωτέον ότι το γκρουπ έβγαλε καινούργιο δίσκο για την κυκλοφορία του οποίου γίνεται και το παρόν live και ο οποίος θα κυκλοφορήσει και μέσω του ελληνικού Metal Hammer. Όπως και να έχει τα τυπάκια βαράνε δυνατά και σταθερά και δείχνουν ακούραστα όσο περνάει η ώρα. Ακούγοντας κάποια ευχαριστήρια προς τους πιστούς οπαδούς και μία εκτέλεση του “Simple Man” των Lynyrd Skynyrd, ο ήχος του live σβήνει καθώς κατευθύνομαι προς το αμάξι.
photos: Χριστίνα Αλώση
559 
