Χρειάστηκε να πάρει μετάθεση από τους Agonist στους Arch Enemy η Alissa White-Gluz και να περάσει στην θέση της η ελληνικής καταγωγής Vicky Psarakis ώστε να βρεθεί το καναδέζικο συγκρότημα στην χώρα μας.
Παρόλα αυτά, το show απείχε κατά πολύ από το sold out, ωστόσο αποτέλεσε μια εξαιρετική βραδιά για όσους επέλεξαν να τιμήσουν τους headliners και τα τρία εγχώρια σχήματα που άνοιξαν για αυτούς.
Πρώτο από αυτά ήταν οι Absense, μια μελωδική death metal female-fronted μπάντα που ολοφάνερα εστιάζει στις κιθαριστικές της μουσικές. Οι καλές τους ιδέες, οι οποίες ομολογουμένως ήταν αρκετές, δεν πέρασαν απαρατήρητες παρόλο το αίσθημα της στασιμότητας και της -ίσως- μέτριας σκηνικής παρουσίας που παρουσίαζε έλλειψη απόλυτης χημείας μεταξύ των πέντε μελών. Ευχάριστο άκουσμα ακόμα και έτσι, και σίγουρα κάτι αρκετά ταιριαστό στο show.
Οι Desert Near the End είναι από τα ονόματα που θεωρούνται από τα πιο ηχηρά στην εγχώρια σκηνή αυτή την περίοδο. Έπαιξαν αυθεντικό heavy metal με ένταση και ωριμότητα που κέρδισε αρκετά μεγάλη μερίδα από το κοινό μπροστά από την σκηνή. Η μπάντα κοντεύει στον εορτασμό της δεύτερης δεκαετίας της, πράγμα που την κάνει να έχει έναν απολύτως δυναμικό αέρα και μεγάλη εμπειρία στο σανίδι, γεγονός που λυγίζει και τον πιο απαιτητικό ακροατή.
Τα χρόνια όμως δεν κάνουν απαραίτητα την εμπειρία, κι αυτό φάνηκε με τους αρκετά νεότερους Wings in Motion, ένα ακούραστο progressive death εξαμελές σχήμα που τα έδωσε όλα στην σκηνή. Στο σημείο αυτό ο κόσμος άρχισε πραγματικά να “παίρνει μπροστά” και ο χώρος του club άναψε για τα καλά. Καθαρά φωνητικά και growls οδήγησαν σε ένα ακουστικό παραλήρημα σε συνδυασμό με τις τρομερά δουλεμένες κιθάρες και τα ιδιαίτερα εξασκημένα drums της μπάντας. Ένα συγκρότημα που θα πρέπει να το παρακολουθήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Οι The Agonist ξεκίνησαν να παίζουν για πρώτη φορά μπροστά από το ελληνικό κοινό με τον χειρότερο πιθανό ήχο. Αμελητέα τεχνικά προβλήματα, εξαφάνιση των φωνητικών σε σημεία που οι κιθάρες υπερτερούσαν χωρίς λόγο και η αίσθηση του ότι το group ψάχνει ακόμα τα πατήματα του με την νέα τάξη πραγμάτων πίσω από το μικρόφωνο του.
Όμως τα κομμάτια τους τα εκτέλεσαν εξαιρετικά. Είτε μιλάμε για την ”παλιά εποχή” τους, είτε με την νέα που ήρθε με την αλλαγή της τραγουδήστριας, οι συνθέσεις τους ήχησαν τρομερά από τα ηχεία του venue και ο κόσμος φάνηκε ξεκάθαρα να απολαμβάνει το όλο γεγονός.
Η μπάντα φάνηκε να έχει ευχάριστη διάθεση και το απέδειξε διατηρώντας μια πιο ουσιαστική επαφή με το κοινό της από το να εκτελεί απλώς τα κομμάτια της ώστε να συμπληρώσει ένα αξιοπρεπές set. Το οποίο setlist τους ήταν λίγο μικρότερο της μιάμισης ώρας, πράγμα ικανοποιητικό, με ορισμένα περιθώρια όμως για κάτι περισσότερο.
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
838 
