Tρίτη χρονιά για το Slap & Panic και φυσικά για την οικονομική ενίσχυση, μέσω όλων των εσόδων, του Πρότυπου Εθνικού Νηπιοτροφείου Καλλιθέας με ένα από τα καλύτερα και πιο ποικιλόμορφα lineup των τριών χρόνων ύπαρξης του fest.
Kατηφορίσαμε λοιπόν προς το An από νωρίς έτοιμοι να στηρίξουμε τον σκοπό, τις μπάντες και φυσικά για μπόλικες… σφαλιάρες και πανικό.
Με το μαγαζί να γεμίζει από νωρίς, πράγμα ιδιαίτερα ευχάριστο, την αρχή έκαναν στις 19:30 ( βασικά την καλύτερη δυνατή αρχή) οι brutal death metallers Incineration. Oι οποίοι ήταν ισοπεδωτικοί. Απλά, λιτά και φονικά. Με τα φοβερά φωνητικά του Χρήστου να τρίζουν τα θεμέλια του μαγαζιού και με έναν drummer πολυβόλο παρουσίασαν ένα χορταστικότατο setlist με κομμάτια τόσο από την δισκάρα τους “ Disciples of the Garrotte” όσο και από τον καινούριο split τους “ Horrendous Forms of Human Ruination” μαζί με άλλες μπαντάρες του είδους. Ακούσαμε και μια διασκευή έκπληξη στο “ Arise” ( τι εννοείται ποιών;) όπως και στην κομματάρα “ Fear of Napalm” των Terrorizer, άκρως επίκαιρη μιας και μας επισκέπτονται τον Ιούλιο, με την οποία έκλεισαν την εμφάνιση τους. Μπάντα που πραγματικά δεν απογοητεύει ποτέ.
Incineration setlist: Devouring Cranial Mass, Defecating the Trinity, Relentless Engorgement of Viscera, Atrocious Reek of Clitoral Decay, Drilling Through Festering Scrotum, Spawn of Malformation, Bloodstained Incest, Arise ( Sepultura cover), Hewitt, Paradise of Depravity, Disciples of the Garrotte, Fresh Corpse Fellatio, Fear of Napalm ( Terrorizer cover)
H συνέχεια παραμένει δυνατή με τις ταχύτητες όμως να ανεβαίνουν με τους Slavebreed να παίρνουν θέση στην σκηνή. Παραδοσιακό και αγαπημένο grind από μια μπαντάρα αξία στον χώρο και βλέποντας τους για πρώτη φορά live ( ξέρω, ντροπή μου) μπορώ να πω πως εντυπωσιάστηκα και με το παραπάνω. Φοβερή σκηνική παρουσία με έναν εκφραστικότατο frontman και με την μπάντα να παίζει μερικά κομμάτια για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια, αν δεν κάνω λάθος, και με τους δύο της τραγουδιστές, πραγματοποίησαν μια σαρωτική εμφάνιση και όσοι μου είχαν πει πως πρέπει οπωσδήποτε να τους δω live, επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά. Δεκαπέντε κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους μέσα σε μισή ώρα. Cause Grind.
Slavebreed setlist: A New Plague Upon Us, Diluted’s Canticle, Lucid Dreams, Searching for Klamm, Failed Sepuku, Asphyxia ( Cephalic), Scorned, Pitiful Existence, Youth Fabric, God – Slave – Pain, Pain Syndicate, Doppelganger, Preaching to the Fallen, Dethrone the Architect, Sailing the Styx
Και το πάρτι καλά κρατεί με τις επίσης παλιοσειρές Head Cleaner να παίρνουν την σκυτάλη. Και τα κεφάλια μας μαζί. Για να πω την αλήθεια δεν περίμενα κάτι λιγότερο από τους ίδιους. Για μια ακόμα φορά εξαιρετικοί. Φοβερά δυναμική εμφάνιση με τον frontman τους να αλωνίζει την σκηνή, με κομματάρες όπως τα “ No Gods No Masters”, “ Buried Alive By Capitalism” και “ The Weapon of the Proletariat” να μας ξεσβερκιάζουν το ένα μετά το άλλο και με έναν drummer να διδάσκει τεχνική και ταχύτητα και να δίνει σάρκα και οστά στο ορισμό air drumming στον οποίο επιδιδόταν η πλειοψηφία του κοινού. Death/ Grind καταιγισμός από ένα σχήμα κανονικό οδοστρωτήρα που παρουσιάζεται κάθε φορά και καλύτερο. Πανάξιοι.
Head Cleaner setlist: Vultures, One More Nail in the Coffin of Peace, Brave Patriots, When the Clock Strikes 9:00, Industrial Accident, Products of Love and Chaos, No Gods No Masters, Scorn, Buried Alive by Capitalism, Every Swine Is On the List, Game Rules, The Weapon of the Proletariat, Re – Education, Human Beings, Behind the Closed Door
Κείμενο: Σπύρος Χαλικιάς
Κλαπ ακούστηκε στο χέρι του Σπύρου και στο ρινγκ μπήκε ως το τέλος ο Δημήτρης Μαρσέλος.
Τι ωραίο είναι να δείχνουμε εμείς οι rockers, και δη οι βαρείς, πως μπορεί να σκούζουμε στα μικρόφωνα, αλλά έχουμε ευαισθησίες. Εδώ, τα τσακάλια που διοργανώνουν το φιλανθρωπικό φεστιβάλ σκληρού ροκ (απλή συνωνυμία με εκείνο της Κυβέρνησης Σημίτη) Slap ‘n’ Panic, του οποίου έσοδα θα πάνε στο Πρότυπο Νηπιοτροφείο Καλλιθέας. Τι καλύτερο λοιπόν, από το να βοηθήσεις το μέλλον του κόσμου και να ακούσεις 7 (χαμός!) όμορφες μπάντες. Παίρνω πάσα πάρε βάλε από τον κύριο Χαλικιά και ξεκινάω έστω και χωρίς setlists.
Με τους My Turn και τον frontman Αποστόλη, η σχέση μας είναι μακροχρόνια (δεν είναι αυτό που νομίζεις) και μιας που συνεργάζομαι πλέον, με παλιό τους μέλος, οι ζωές μας είναι κάπως συνυφασμένες. Δεν είχα δει το σχήμα με αυτή τη σύνθεση και είχα όρεξη να δω τον Αποστόλη να χοροπηδάει και να περπατάει πάνω κάτω. Μαμούνια της hardcore σκηνής, με συνεχείς περιοδείες εν Ελλάδι και εκτός, έφτασαν ως την κρύα Στοκχόλμη, και μικρές κυκλοφορίες τύπου split, μετά το “Athens” LP, σε μόνιμη φόρμα μάχης, μας ανακοίνωσαν και την κυκλοφορία νέου δίσκου ως το τέλος της χρονιάς. Δυνατός, δεμένος και καλός ήχος, με το γκρουβάτο hardcore τους έπεισαν και τους άπιστους ότι ακόμα και αν δε σου αρέσει, ζωντανά δεν σε αφήνει ασυγκίνητο.
Από τη Θεσσαλονίκη, με λατρεία οι deathsters Wreckage. Ήχος παλιός death metal με σαφείς αναφορές στους Entombed (εξάλλου το όνομα τους ήταν τίτλος ΕΡ των Σουηδών) με βαριά φωνητικά και ριφάκια που μπορούν να ξεθάψουν νεκρούς, με ένα frontman, απλά αποθέωση. Ο φίλτατος Μίμης μας προσέφερε δυνατά, άγρια, κοντρολαρισμένα φωνητικά υπό παλιακό μουσικό υπόβαθρο, μας μοίρασε τσουρέκι (αλήθεια, πετούσε τσουρέκι), μας είπε το κρύο ανέκδοτο της ημέρας, τραγούδησε ποντιακά…μας έκανε να χαμογελάσουμε και μπράβο του. Η μπάντα αξίζει προσοχής γιατί είναι πραγματικά ωραία τα κομμάτια της και ας θυμίζει έντονα άλλους.
Για τους Faithreat τα είπαμε και στη συνέντευξη, με τον τραγουδιστή Γιάννη και ήταν η αγαπημένη μου μπάντα στο line-up. Θρασκοριά με όμορφες ταχύτητες, να γκρουβάρει συνεχώς, με φωνητικά που ακούγονται πολύ Sacred Reich. Οι μάγκες τα έσπασαν ωραία και με έκαναν να πάω να ψάξω για βινύλια Nuclear Assault και S.O.D. και όταν μιλάμε για Thrash metal σκηνή στη χώρα μας απαγορεύεται να τους ξεχνάμε! Όποιος δεν ξέρει να ψάξει να ακούσει στο Bandcamp. Βόλος, Θρησκεία, Αλητεία!
Στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, οι Endsight με εμπειρίες πλέον και από εξωτερικό και σε μεγαλύτερες σκηνές, με δισκάρες στην πλάτη τους με ύφος, παίρνω τους At The Gates σε κούρσα στο μέλλον, με μια μηχανή του κιμά για drummer (στη υγειά σου, Κουτσουφλάκη) και έναν frontman πιο άνετο πεθαίνεις, με πολύ σταθερά και όμορφα φωνητικά. Μιας από τις μπάντες που χαίρεσαι να βλέπεις και να ακούς από τις δεκάδες που έχουμε στη χώρα μας.
Συγχαρητήρια σε όλες τις μπάντες που έσπευσαν να βοηθήσουν σε έναν τόσο σημαντικό σκοπό, τους διοργανωτές για το εξαίσιο κλίμα της συναυλίας, καθώς και για τον καλό ήχο και όλους εμάς που βάλαμε το χέρι στην τσέπη για την ενίσχυση.
Και του χρόνου, διήμερο!
Νικόλα άρχοντα, πάρε μας τα υπάρχοντα!
Φωτογραφίες: Lina Koshka
420 
