Αν μιλάμε για κατακόρυφη μουσική πρόοδο, το πρώτο όνομα που μου έρχεται στο μυαλό είναι οι Stonebringer.
Δουλεύουν πολύ, με προσεκτικές κινήσεις και κάθε φορά που τους βλέπεις ζωντανά βλέπεις κάτι ακόμα καλύτερο.
Μετά το όμορφο “Ocean Of The Brave” έρχεται το πρώτο τους full length ντεμπούτο με προοπτικές να τρυπώσει και στη λίστα με τα καλύτερα του 2015.
Στο “Those Winds” πνέουν ακόμα περισσότεροι progressive άνεμοι τύπου Mastodon, Baroness και οι κιθάρες είναι τόσο βαριές, όσο τα βράχια της Τζιας, όπου έγινε η φωτογράφηση του εξώφυλλου.
Το εναρκτήριο 7-λεπτο έπος “Rubin” δεν σε κουράζει καθόλου και τα δεύτερα φωνητικά φτιάχνουν εξαιρετική ατμόσφαιρα. Ιδέες αληθινά καλές και παραγωγή από D. Prudent τέτοια που σε αποτρέπει από το να κάνεις συγκρίσεις με άλλα συγκροτήματα.
Η εναλλαγή των χαλαρών φωνητικών του Ηλία με τα πιο άγρια του Νίκου (τα οποία λατρεύω προσωπικά) κάνουν τόσο μεγάλη δουλειά στην ατμόσφαιρα (βλ. “Flesh Bones”) και το δέσιμο του μπάσου με τα τύμπανα είναι ετούτη τη φορά σαν μπάλωμα σε τζην που το κάνει σαν καινούργιο.
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι, αλλά το cd θα είναι σύντομα στη συλλογή μου!
Άχαστο ρε!
Υ.Γ. Η ριφάρα στο “The Poet of Gold” μου έχει γίνει tattoo στον εγκέφαλο!!!
640 
