To garage είναι μικρόβιο.
Ένα μικρόβιο που μετέδωσαν σε ευρύ κοινό στη χώρα μας συγκροτήματα σαν τους The Last Drive. Και άλλα συγκροτήματα μετά, γίνανε φορείς αυτής της rock ‘n’ roll ασθένειας και ένα από τα καλά είναι οι The Dark Rags.
Ντεμπουτάροντας το 2010 με το “Drunken Angel” EP και ένα χρόνο μετά χαρίζοντας αγνή γκαραζιά με το “The Dark Rags” το 2011, φτάσαμε στο single “Underground” το 2012 και μετά σιωπή. Τώρα, η γαλλική Closer Records, με έδρα τη Χάβρη όπου έπαιξε μπάλα ο Μαρίνος Ουζουνίδης (πω, τι θυμήθηκα ο άθρωπας), “ανακαλύπτει” αυτό το ελληνικό μαύρο χρυσάφι και τους βοηθάει να σπείρουν τα blues της παράνοιας.
Άλλες φορές γνήσια παιδιά των Πορτλαντέζων Dead Moon, άλλες φορές αδίστακτα Last Drive-ικοί και άλλες φορές με καλπάζοντες country rockabilly ρυθμούς σε Gun Club στυλ, δημιουργούν ένα ακόμη όμορφο album. To “Paranoia Blues” έχει σκοτεινή ατμόσφαιρα και παραγωγή που αναδεικνύει τη μουσική έμπνευση των μελών της μπάντας και κομμάτια σαν τα “Gone Away”, “Hide my Shame” φέρνουν στο μυαλό ταινίες με θέμα την Άγρια Δύση. Μουσικά μόνο, γιατί στιχουργικά από όσο μπορώ να καταλάβω, ουδεμία σχέση έχουν με τα καπνισμένα περίστροφα του Billy The Kid.
Όσο ακούς το album, τόσο αγαπάς τα φωνητικά που θυμίζουν Stiv Bators και τις όμορφες garage/punk μελωδίες, που από ότι φαίνεται μπορούν να δημιουργούν με τις χούφτες οι Dark Rags (13 κομμάτια έχει το album).
Επισκεφτείτε κάποιο από τα live τους και μην σκεφτείτε δεύτερη φορά για το αν θα το βάλετε στη συλλογή σας!
638 
