Και εκεί που επεξεργάζεσαι το δελτίο τύπου και χαζεύεις τις photo της μπάντας και θεωρείς δεδομένο πως θα ακούσεις μια hard rock ανουσιότητα, σκάει το πρώτο κομμάτι και αλλάζεις γνώμη.
Οι εξ Φιλανδίας Santa Cruz είναι πολύ λιγότερο φλώροι από ότι ανέμενα και αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Διότι το hard rock θέλει και την αλητεία του βρε αδερφέ… Καλό το ξασμένο μαλλί και το στιχουργικό love story, αλλά χρειάζεται και λίγη τρίχα στο στέρνο.
Με σαφείς Skid Row επιρροές, το τετραμελές σχήμα κονιορτοποιεί άλλα group του χώρου, που βασίζονται κυρίως στο image. Οι Santa Cruz, παρότι νεαροί σχετικά στην ηλικία, γνωρίζουν από μουσική και δεν αναλώνονται σε τρία ακόρντα, ενώ σέβονται όλα τα μεγαθήρια της σκηνής που ανέβασαν τη σκηνή στα τέλη των ‘80s.
Παρότι συναντώνται κοιλιές, η πλειοψηφία των τραγουδιών δείχνει πως υπάρχει μεράκι και περισσή όρεξη, με τα φαντάσματα των Motley Crue και Guns N Roses να βολοδέρνουν και να πίνουν μπύρες μαζί τους.
Μαζί με το album των δικών μας Ganzi Gun, ό,τι καλύτερο στο hard rock έχω ακούσει για φέτος.
Σίγουρα θα τσεκάρω και το προ ολίγων χρόνων ντεμπούτο τους.
667 
