Ελάτε μαζί μου για μια βόλτα στα Ιταλικά βοσκοτόπια.
Τα κατσικοκούδουνα που ηχούν στο ξεκίνημα του “Invokation I: The Acid Skull” με προετοιμάζει για κάτι “μαύρο” και βουκολικό.
Οι Nibiru αυτοχρηματοδοτούμενοι κυκλοφόρησαν το “Caosgon” το 2013 και το “Netrayoni” το 2014, αλλά ήταν σε τόσο περιορισμένα αντίτυπα που δεν έφτασαν και σε πολλά αυτιά. Η Argonauta Records, η οποία σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει το νέο τους album, αποφάσισε ότι πρέπει να ακουστούν από περισσότερους.
Δεν έχουν άδικο! Οι Nibiru είναι γνήσια τέκνα των Ufomammut και όπως εκείνοι, παίρνουν το σάπιο, αργό και βαρύ sludge αλλά το βουτάνε σε αγελαδοσβουνιές και ριτουαλιστικά φωνητικά, με ταυτόχρονη διαστημοψυχεδελική προέκταση. Το συνολικό ύφος του “Caosgon” είναι σαν λειτουργία αρχαίου δρυίδη υπό νέο τεχνολογικό πρίσμα.
Στο δεύτερο τους album, “Netrayoni”, το οποίο είναι χωρισμένο σε δύο μέρη-τελετουργίες, και είναι πιο εμφανής η εμμονή με τους Μεσοποτάμιους (αν μπορεί κάποιος να μεταφράσει τους τίτλους, κερνάω πίτσα) και οι συνθέσεις είναι κοντύτερα σε drone προδιαγραφές και απόλυτο μυστικισμό.
Ένα όμορφο ταξίδι, ιδανικό soundtrack για το “Έπος του Γκιλγκαμες” ή κάποιο βιβλίο περί Ζωροαστρισμού.
*Nibiru ήταν αστρονομικός όρος των λαών της Μεσοποταμίας (Ακκάδιων και Βαβυλωνίων συγκεκριμένα) για την υψηλότερη θέση του Ήλιου στον Ουρανό. Ήταν το άστρο του Μάρντουκ και μούφα-πλανήτης στο Σταρ Τρεκ. Καταστροφολάγνοι έχουν δώσει αυτό όνομα και στην φανταστική σύγκρουση άγνωστου πλανήτη με τη Γη, που κάποιοι πιστεύουν πως θα λάβει χώρα στις αρχές του 21ου αιώνα, τώρα δηλαδή!
555 
