Φιλανδοί, στη Svart Records, ρετρο 70’s ψυχεδελίζον doom/ rock και όνομα μπάντας από τραγούδι των King Crimson.
Συγχαρητήρια, καταφέρατε να γίνετε λίγο πιο κλισέ από vegan edge punk μπάντα τα μέλη της οποίας είναι καλυμμένα με animal liberation tattoo και δουλεύουν όλα σε ποδηλατάδικο.
Καλά κάνουν θα μου πεις, και αυτοί και η Svart, άμα είσαι μπάντα από το 2003 με ένα μόλις άλμπουμ στο ενεργητικό σου και δεν έχεις δει ιδιαίτερη προκοπή, αυτή η περίοδος είναι η καλύτερη για να βγάλεις το δεύτερο άλμπουμ. Ότι και να βγει σε ρετρό 70ίλα που δεν είναι τελείως απαίσιο όλο και κάτι θα πουλήσει, θα κάνεις και μια περιοδεία, ευκαιρία να κάνεις την καύλα σου πριν επέλθει η εσωκομματική εκκαθάριση με τα κονσερβοκούτια και από όλη αυτή τη σκηνή απομείνει το 20% (και πολύ λέω) που έχει κάτι ουσιώδες να πει.
Το “Idle Stones” δεν είναι κακό. Δεν είναι και τρελά καλό. Είναι μια μουντή μετριότητα με τάση προς το καλούτσικο, καταδικασμένη μακροπρόθεσμα να χαθεί στην θάλασσα κυκλοφοριών του είδους και να μείνει στις δισκοθήκες όσων το αγόρασαν δίπλα σε άλμπουμ όπως των Salem’s Pot και Windhand, με τη διαφορά ότι σε αντίθεση με τις αξιόλογες προαναφερθείσες μπάντες, αυτό το άλμπουμ δεν προβλέπεται να το ξεσκονίζουν και πολύ συχνά για να το ξανακούσουν.
Τίποτα που δεν έχετε ξανακούσει παιγμένο καλύτερα, μου φαίνεται ότι το είδος έχει φτάσει πλέον στο στάδιο “death metal mid-90s”, καιρός να εγκαταλείψουν το πλοίο οι λαθρεπιβάτες και τα ποντίκια και να αφήσουν τους ναύτες να κάνουν τη δουλειά τους με την ησυχία τους.
862 
