Τα πράγματα στο στρατόπεδο των A Life Divided δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα μέσα στην τελευταία τριετία…
Το εύπεπτο electro rock που παραπέμπει σε The Rasmus τους αφήνει έρμαια ενός γυμνασιακού καταναλωτικού κοινού, που άπαξ και περάσει την εφηβεία, δύσκολα θα ασχοληθεί ξανά με δαύτους.
Κρίμα, διότι δε διαθέτουν κακές ιδέες, ενώ άθελά τους ίσως, είναι πολύ άνευροι και ανούσιοι για όσους ασχολούνται ενεργά με τη μουσική, ενώ παράλληλα δεν είναι όσο radio friendly θα τους ήθελε κάποιος τουρίστας του ήχου.
Μπέρδεμα, το οποίο δεν τους βοηθάει κατά τη γνώμη μου. Καλύτερα δηλαδή να στεκόταν η μπίλια στο τίγκα mainstream προσωπείο τους, παράγοντας εν δυνάμει hitάκια, παρά αυτό το ενδιάμεσο που δε φτουράει σε κανέναν, πέραν ίσως τον ήδη fan τους.
Το “Human” δε με άγγιξε. Μάλιστα το θεωρώ κατώτερο του προκατόχου του. Εν κατακλείδι, προσπεράστε άφοβα. Παντελώς άκακο…
681 
