Συνεχίζοντας την καλή πορεία τους, οι γερμανοί nu / core metallers επανέρχονται με το δεύτερο album τους “Enigmatic Smile”, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από την περυσινή κυκλοφορία του ντεμπούτου τους “The Lucid Dream[er]”, πράγμα που σε κάνει να απορείς σχετικά με τη δημιουργικότητά τους.
Το μονοπάτι που ακολουθούν οι Annisokay δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο και η δομή των συνθέσεων συνεχίζει να παραπέμπει σε πολύ τεχνικό, άρτια παιγμένο, μελωδικό μοντέρνο metal του στυλ των Killswitch Engage, Slipknot κ.ο.κ. Τα τραγούδια είναι πιο καλοδουλεμένα, έχει ανέβει το επίπεδο της “επικινδυνότητας” σε σχέση με το ντεμπούτο τους και ηχητικά ακούγεται ανώτερο.
Ως μονάδες, τα μέλη της μπάντας αποδίδουν στο μέγιστο, τα φωνητικά των Christoph Wieczorek (καθαρά) και Dave Grunewald (growls) δένουν εξαιρετικά με το ύφος της μπάντας, οι κιθαρίστες είναι καλοί παίχτες όλοι τους και τα τραγούδια τους έχουν πολλές μελωδικές αρετές που αναμειγνύονται μέσα στη γενικότερη σχετική σκληρότητα που επικρατεί. Πολύ καλά τα “Life Cycles”, “Naked City”, γενικά αν είσαι φίλος των nu τάσεων, το “Enigmatic Smile” έχει καλά στοιχεία στην πλειονότητα των τραγουδιών που το απαρτίζουν, τα οποία θα σε γοητεύσουν.
Μια χαρά δισκάκι το “Enigmatic Smile”, αν βέβαια δίνεις τόπο στα νιάτα και στις σημερινές μορφές εκφράσεώς τους. Αν είσαι παλιακός, θα με μουντζώσεις, θα με περάσεις για φλώρο, θα μου κόψεις τη καλημέρα. Απλά κράτα το μακριά από τον Δρυμιώτη ή τον Ρήδα. Νομίζω σε κάλυψα.
663 
