Ο Jeff Scott Soto διαθέτει μια από τις πιο χαρισματικές φωνές στη σύγχρονη hard rock ιστορία.
Είτε με Axel Rudi Pell, είτε με Talisman, είτε με Yngwie Malmsteen, είτε μέσω οποιουδήποτε project (solo και μη) έχει ασχοληθεί, ο άνθρωπος βγάζει πάντα τον καλύτερο εαυτό του, ενώ live είναι απίστευτα ενεργητικός, ξεσηκώνοντας το πλήθος. Κρίμα που είναι και ολίγον τι μπεκρής, αλλά οκ αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Με τη νέα του μπάντα κυκλοφορεί το “Inside the Vertigo” και ακροβατεί ανάμεσα στο hard rock και στο metal, βγάζοντας ενίοτε και αυτό το μπασάτο funk στιλάκι που αγαπάει.
Ο Soto με το νέο του δίσκο καταφέρνει να διώξει τους δαίμονες του παρελθόντος, τον οποίο για κάποιο λόγο τον δέσμευαν και τον “έκλειναν” κυρίως σε melodic rock στεγανά, παρουσιάζοντας πλέον έναν πιο ώριμο και κατασταλαγμένο εαυτό που συγκεντρώνει όλη την εμπειρία του και την εναποθέτει μέσα από δώδεκα πραγματικά καλές συνθέσεις.
Το metal στοιχείο είναι αρκετά μοντέρνο, αποφεύγοντας τη λούμπα της αποτύπωσης του παρελθόντος με Ynqwie και Axel, προσφέροντας ένα πάντρεμα του σύγχρονου ήχου με τις heavy μουσικές με τις οποίες ο ίδιος ο Soto μεγάλωσε.
Το “Inside the Vertigo” δεν κουράζει. Η πλειοψηφία των τραγουδιών στέκεται από μόνη της, δημιουργώντας έτσι ένα πολύ καλό σύνολο.
Προσωπικά θα ξεχώριζα τα “Final Say”, “The Fall”, “Inside the Vertigo”, “When I’m Older” και το εκπληκτικό “End of Days”!
Κοντολογίς, ο Soto βάζει τα γυαλιά σε όλους όσους τον είχαν ξεχάσει και θεωρούσαν πως είχε πάρει την κατιούσα. Εύγε Jeff! Πάντα τέτοια!
618 
