Θυμάστε εκείνην τη δεκαετία που οι περισσότεροι είχαν γραμμένη τη λέξη NIRVANA στις σχολικές τους τσάντες; Τότε που το MTV κατακλυζόταν από τις μπούκλες του Chris Cornell; Τότε που τα κοριτσούδια ονειρευόντουσαν τον Eddie Vedder;
Η ιστορία όμως, για να φτάσει σε εκείνο το σημείο είχε ήδη διανύσει μια όμορφη νεότητα και κομμάτι της αναπόσπαστο ήταν οι Screaming Trees, με αιχμή το δόρατος την αισθαντική φωνή του κυρίου Mark Lanegan.
Γεννημένος στην Washington στις 25 Νοεμβρίου 1964 ξεκίνησε την φαντακτερή του πορεία το 1984, όταν και μαζί με τους Gary Lee και Van Conner και τον Mark Pickeret, σχημάτισε τους Screaming Trees.
Παραγωγικοί όπως ήταν, σε μια περίοδο που άνοιγε τις αγκάλες τις σιγά σιγά σε πιο εναλλακτικές rock φάσεις, από το 1985 έως το 1989 είχαν κυκλοφορήσει τέσσερα όμορφα albums και ένα ντεμπούτο ΕΡ, σε παραγωγές των Steven Fisk (“Other Worlds” EP, “Clairvoyance”, “Even If and Especially When”, “Invisible Lantern”) και Jack Endino (“Buzz Factory”). O πρώτος μάλιστα, κάλεσε τον Mark να παίξει βιολί στο προσωπικό του album “448 Deathless Days ”.
To 1990 o Mark κυκλοφορεί και το solo ντεμπούτο του “The Winding Sheet”, το οποίο λαμβάνει θετικές κριτικές, με τον καλό του φίλο Kurt Cobain να τραγουδάει στο “Down in the Dark” και να παίζει την κιθάρα, ενώ στο μπάσο είναι ο Kirst Novoselic, στη διασκευή του “Where did you sleep last night”, πριν ξαναμπεί το 1991 στο studio με τους Screaming Trees για την ηχογράφηση του “Uncle Anesthesia”, σε παραγωγή του τραγουδιστή των Soundgarden, Chris Cornell, το οποίο κυκλοφόρησε στην κραταιά τότε Epic Records.
Έτσι, ήρθε η αναγνώριση των Screaming Trees από το σύνολο του rock κόσμου και τα πράγματα έγιναν καλύτερα με το “Sweet Oblivion” (1992).
Το όνομα και η φωνή του Mark Lanegan άρχισε να κάνει ολοένα και μεγαλύτερο θόρυβο και διάφοροι μουσικοί το επέλεγαν για να συμπληρώσει κάτι στα τραγούδια τους, όπως οι The Walkabouts, με το τραγούδι “Feel Like Coming Home” από το album τους “Satisfied Mind” (1993).
To 1994 έρχεται η ώρα για ένα ακόμα solo album, με τίτλο “Whiskey for the holy ghost”, του οποίο τα masters ήθελε ο ίδιος να πετάξει στο ποτάμι και τον σταμάτησε ο φίλος τους και παραγωγός, Jack Endino. Εκείνη την εποχή, ο Mark περνούσε μια περίοδο κατάχρησης ουσιών, η οποία επηρέασε και στιχουργικά το album, στου οποίου δυο τραγούδια αναλαμβάνει τα τύμπανα ο Dan Peters των Mudhoney.
Ένα χρόνο μετά (1995), θα είναι μέλος του supergroup Mad Season, το οποίο περιλαμβάνει και τους Layne Staley (Alice In Chains), Barett Martin (Screaming Trees), Mike McCreedy (Pearl Jam), Duff McKagan (Guns n Roses), John Baker Saunders (The Walkabouts), Chris Cornell (Soundgarden) και τον σαξοφωνίστα Skerik, και θα χαρίσει τη φωνή του σε πέντε από τα κομμάτια του μοναδικού τους album “Above”.
To 1996 θα φέρει στους Screaming Trees το σημαντικότερο τους album “Dust”, που περιέχει το all-time classic “Witness”, αλλά θα είναι το τελευταίο τους για εκείνην την εποχή, αφού προσπάθεια τους να βρουν νέο συμβόλαιο το 1999 δεν καρποφόρησε και η μπάντα διαλύθηκε.
Ο Mark όμως, θα συνεχίσει να εμφανίζεται παντού, με μεγάλες προσωπικότητες της νεότερης rock σκηνής.
Το 1998 δίνει ένα τρίο προσωπικό δίσκο, το “Scraps at midnight”, με τα κομμάτια “Hospital roll Call” και “Hotel” να περιγράφουν στιγμές του από το κρεβάτι της κλινικής αποτοξίνωσης και το “Last one in the World” να είναι αφιερωμένο στο αδικοχαμένο Kurt Cobain.
Εν απουσία Screaming Trees, o Lanegan πέφτει με τα μούτρα στην προσωπική του δουλειά και ένα χρόνο αργότερα (1999) προσφέρει το “I’ll take care of you”, ένα album με διασκευές διαφόρων καλλιτεχνών όπως οι Tim Hardin, Booker T. και Jeffrey Lee Pierce.
To 2001 έρχεται μια νέα περίοδος για τον Mark, ο οποίος συνεργάζεται με την παρέα από το Palm Desert της California, όπου συμμετέχει στα Desert Sessions του Josh Homme και στο album “Deep in the hole” των Masters of Reality του Chris Goss, τραγουδώντας στα τραγούδια “Hangin’ Tree” (αργότερα θα μπει και στο “Songs for the Deaf” των Queens of the Stone Age) και “High Noon Amsterdam”, και κατόπιν θα κυκλοφορήσει μια από τις καλύτερες δουλειές του, το “Field Songs”.
Σε αυτό θα συνεισφέρουν η πρώην γυναίκα του, Wendy Rae Fowler, o Duff McKaggan, o Chris Goss και άλλοι, καθώς και οι Ben Shepherd (Soundgarden) και Jeffrey Lee Pierce (The Gun Club), οι οποίοι θα συνυπογράψουν μαζί τους, τα “Blues for D” και “Kimiko’s Dream House”.
Αφού ξεκουράζεται δισκογραφικά για δύο χρόνια, επανεμφανίζεται με το “Here Comes That Weird Chill” ΕΡ, όπου γράφει δύο κομμάτια μαζί με τους Chris Goss, Josh Homme, Nick Oliveri και διασκευάζει και το “Clear Spot” του Captain Beefheart. Στο album αυτό συμμετέχουν και οι Alain Johannes (Eleven), Dave Catching (Eagles of Death Metal), Dean Ween και Greg Dulli (Afghan Whigs), εκ των οποίων ο τελευταίος τoν καλεί για να τραγουδήσει το τραγούδι “Number Nine” στο δεύτερο album των The Twilight Singers, “Blackberry Belle”. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε και στο “The Drug Problem that never existed” των Mondo Generator του Nick Oliveri (“Four Corners”) και στο “Quixotic” της Βρετανής Martina Topley-Bird (“Need One”).
“Bubblegum” το 2004 και η τσιχλόφουσκα του Lanegan κάνει φοβερό θόρυβο με τον κόσμο όλο να συμμετέχει σε αυτό, με σημαντικοτέρες την Pj Harvey, Izzy Stradlin και Joey Castillo να συμπληρώνουν την κολλεκτίβα το ήδη συνήθων υπόπτων που τον βοήθησαν και στα δύο προηγούμενα albums του.
Την ίδια χρονιά, συναντά και πάλι τον Greg Dulli και τους Twilight Singers, κρατώντας το μικρόφωνο σε τρία τραγούδια του “She Loves You”, ενώ συμμετέχει και στο ντεμπούτο της Mellissa Auf Der Maur.
To 2006 ξεκινάει η συνεργασία του με την Isobel Campbell (Bell & Sebastian) στο album “Ballad of the Broken Seas” και μπαίνει και πάλι στο studio με τους Twilight Singers για το EP “Α Stitch in Time”.
2007 και guest στο album των Βέλγων Creature with the Atom Brain, του συνεργάτη του Aldo Struyf, “I am the Golden Gate Bridge”, καθώς και τα πρώτα φωνητικά στο album των Άγγλων, Soulsavers “It’s Not How Far You Fall, It’s the Way You Land”, το οποίο λαμβάνει εξάψαλμους θετικών σχολίων.
Ένα χρόνο μετά, έρχεται το δεύτερο του album με την Isobel Campbell, “Sunday at Devil Dirt” και το 2009 συνεργάζεται σε ένα ακόμη album με τους Soulsavers (“Broken”), πριν επανέλθει στο studio με την Isobel Campbell για την τρίτη και τελευταία τους συνεργασία, “Hawk” (2010), όπου και θα τραγουδήσει τη διασκευή του “Snake Song” του Townes Van Zandt, και βάλει και το λιθαράκι του με το τραγούδι “Another Night Out” στο πέμπτο album των Unkle, “Where Did the Night Fall”.
To 2011 θα δει το φως μια παλαιά δουλειά των Screaming Trees, που αν και είχε ηχογραφηθεί το 1998, θα κυκλοφορήσει πάνω από δέκα χρόνια μετά με τον τίτλο “Last Words: The Final Recordings” και τον επόμενο χρόνο (2012) η Mark Lanegan Band έρχεται με φόρα ξανά και κυκλοφορεί το εξαιρετικότατο “Blues Funeral”, σε παραγωγή του Alain Johannes, το οποίο απολαμβάνει αποθεωτικών κριτικών από την πλειοψηφία των αρθρογράφων και βάζει σε νέο δρόμο τον αενάως δημιουργικό Mark, ενώ για πρώτη φορά κυκλοφορεί μια σκοτεινή version χριστουγεννιάτικων ύμνων, με τίτλο “Dark Mark does Christmas”.
Φυσικά δε θα λείψουν και οι συνεργασίες με την Martina Topley-Bird (“Crystalised”) και τον Maciej Werk (“Long Cold Race”) το 2012, ενώ την επόμενη χρονιά (2013) θα συμμετάσχει στο “The Lonely Night ” του Moby, όπου θα ερμηνέψει το ομώνυμο τραγούδι και θα δανείσει τη φωνή του σε σημεία του πρόσφατου “…Like Clockwork” των Queens of the Stone Age, ενώ θα εμπλουρίσει και την προσωπική του δισκογραφία με δύο ακόμα κυκλοφορίες.
Εκτός από το ολόδικο του “Imitations”, στο οποίο θα ερμηνεύσει αγαπημένα του τραγούδια από καλλιτέχνες, όπως οι Nancy και Frank Sinatra, Nick Cave, Bobby Darin και άλλους, θα συνεργαστεί και με τον πολυοργανίστα Duke Garwood και θα κυκλοφορήσει το πολύ ενδιαφέρον “Black Pudding”.
2014 και έρχεται το νέο του album “Phantom Radio”, το οποίο ξένισε πολλούς οπαδούς, εκ των οποίων και εμένα και έτυχε ανάλογης μεταχείρισης, ενώ θα συμμετάσχει στο νέο album των Earth, του φίλου του Dylan Carson, “Primitive and Deadly”, τραγουδώντας τα κομμάτια “There is a serpent Coming”, του οποίου μάλιστα, έγραψε και τους στίχους, και “Rooks Across The Gates”.
Ξέρω πως κουράζουν όλοι αυτοί οι τίτλοι, αλλά η δημιουργικότητα του Mark Lanegan είναι αστείρευτη και δεν μπορείς να παραλείψεις κάποιο από τα βήματα της, πάνω από 20 χρόνια, καριέρας του. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να διαβάσεις και να ακούσεις τη φωνή του αφήνοντας τη να σε ταξιδεύσει σε διάφορα τοπία και χώρους, όπου υπνωτισμένος θα αναγκαστείς να αγοράσεις το εισιτήριο για τη συναυλία του στο Gagarin 205, την Πέμπτη 19 Μαρτίου…
Mark Lanegan Official Site
Mark Lanegan Facebook Page
777 
