Είναι μεγάλο προτέρημα το να ξέρεις το τι εστί progressive και να μη μένεις περιορισμένος (τρόπος του λέγειν) στην ερμηνεία του από μπάντες των ‘70s ή των Dream Theater.
Οι Cyrax από το ντεμπούτο τους κιόλας (δύο χρόνια πριν) έδειξαν πως οι δάσκαλοί τους ήταν οι Watchtower και λοιποί μουρλοί μπροστάρηδες, οι οποίοι μέσα σε ένα κομμάτι θα έκαναν 17 αλλαγές στα ρυθμικά και άλλες τόσες στο ύφος γενικά.
Δεν είναι όσο περίπλοκο νομίζεις φίλε ακροατή. Το αποτέλεσμα του “Pictures” μπορεί να το ακούσει και ένα λιγότερο εκπαιδευμένο αυτί, αρκεί να θέλει να διευρύνει τους ορίζοντές του.
Εκεί που νομίζεις πως ακούς power, σκάει το thrash και στο καπάκι ένα πιανάκι για να μπολιάσουμε τη φάση και με ολίγον classic επιρροές. Και όλα δένουν τόσο αρμονικά που μπορείς να σηκωθείς και να χειροκροτήσεις στο τέλος κάθε κομματιού.
Οι Cyrax παίζουν progressive… Όπως ενίοτε πρέπει να είναι το progressive… Προοδευτικό (το λέει και η λέξη βρε αδερφέ).
Τσεκάρετέ τους οπωσδήποτε!
542 
