Φίλε μου, heavy rocker, αν σου αρέσουν οι Monster Magnet, οι Nebula και οι Fu Manchu και δεν έχει πάρει το αυτί σου τους Ιταλιάνους αυτούς, πρέπει κάτι να κάνεις για αυτό!
Οι Ρωμαίοι Black Rainbows κυκλοφορούν το τέταρτο ολοκληρωμένο τους album, με περισσότερη βρώμα και ροκενρολιά από την προηγούμενη τους κυκλοφορία, “Holy Moon” ΕΡ (review).
To σύνδρομο της σκηνής του Palm Desert κάνει κρα ειδικά σε κομμάτια σαν το “Wolf Eyes” και η ατμόσφαιρα κυμαίνεται ανάμεσα σε εκτός δρόμους τρελή κούρσα με αμερικάνικο αγωνιστικό και σε ταξίδι πάνω στο δαχτυλίδι του Κρόνου.
Τα κιθαριστικά σόλο δεν τα τσιγκουνεύονται οι κύριοι και όμορφα ριφάκια (π.χ. “Hawkdope”) σε βάζουν σε πολύ αισιόδοξο mood και σε πάνε ένα βήμα πιο κοντά στην απόλυτη διασκέδαση. Βαριές κιθάρες, έντονοι και δυνατοί ρυθμοί, από υπνωτικοί έως σανιδώματα στην άσφαλτο και οι ομάδα του κυρίου Fiori αποδεικνύει ξανά πως δεν αστειεύεται.
Να τη χέσω την πρωτοτυπία, να χέσω τους νεωτερισμούς όταν ακούγοντας κάτι τέτοιο χαμογελάω και γεμίζω ελπίδα.
Άλλωστε, δεν είναι και αυτό ένα από τα καθήκοντα της μουσικής;
641 
