ROB COFFINSHAKER

Ποιος είναι αυτός ο Σουηδός που ταρακουνάει τα φέρετρα; Ο frontman των The Coffinshakers, Rob θυμάται τα 90s, μιλάει για τα σχέδια του και σας προσκαλεί στις δύο ακουστικές του εμφανίσεις στις 6 και 7 Μαρτίου στο Ghostown Bar. Δικός σας!

–Καλησπέρα, Rob. Καλώς ήρθες στις σελίδες του Rockway.gr! Τι κάνεις αυτόν τον καιρό; 

Καλησπέρα! Τον τελευταίο καιρό ολοκληρώνω συνθετικά το επερχόμενο solo album μου, το οποίο ελπίζω να ηχογραφήσω σύντομα, όταν τελειώσω με μερικές συναυλίες.

–Μπορείς να παρουσιάσεις τον εαυτό σου σε όσους δεν γνωρίζουν τη μουσική σου;

Τραγουδάω στην horror country μπαντα The Coffinshakers από το 1995 και λίγο αργότερα ξεκίνησα να παίζω και σαν solo καλλιτέχνης. Με τους Coffinshakers έπαιζα πάντοτε country εμπνευσμένο από λογοτεχνία και ταινίες τρόμου, αλλά στα solo μου έσκαψα λίγο βαθύτερα στην παλιά παραδοσιακή αμερικάνικη country και folk μουσική. 

–Τον περασμένο χρόνο μια ωραία συλλογή Coffinshakers κυκλοφόρησε με τίτλο “Dark Wings Over The World”. Θα γράψετε κάποιο νέο album; 

Ελπίζω να μπορέσουμε να κάνουμε ένα δίσκο σύντομα. Έχουμε κάποια τραγούδια έτοιμα που κάθονται, αλλά όλα θέλουν χρόνο. Όπως είπα και προηγουμένως, σχεδιάζω να κυκλοφορήσω ένα solo album πρώτα. Και μια από τις άλλες μου μπάντες μπαίνουν στο studio, οπότε καταλαβαίνετε, πως είναι δύσκολο να βρεις χρόνο για όλα.

–Τραγούδησες στον πρόσφατο νέο δίσκο των IRON LAMB, με τίτλο “Fool’s Gold”. Ήσουν μέρος και εσύ της Σουηδικής metal σκηνής, ως μέλος των Gehennah και γνώρισες όλους αυτούς τους σκιώδεις τύπους. Τη θυμάσαι από τη δεκαετία του 1990;

Ναι, το τραγούδι λέγεται ”Leave Me Be”. Και βγήκε καλό νομίζω. Μου ζήτησαν να τραγουδήσω αυτό το κομμάτι γιατί ήταν διαφορετικού στιλ από τα υπόλοιπα και ταίριαζε περισσότερο με κάτι που θα μπορούσα εγώ να τραγουδήσω. Η δεκαετία του 90; Ήμασταν όντως μέρος της βόρειας σκηνής, τότε που γινόντουσαν ανταλλαγές κασετών μέσω ταχυδρομείου μεταξύ συγκροτημάτων σε όλα τα πλάτη της γης. Έχω κάπου παλιές κασέτες και δίσκους από την Ελλάδα. Γούσταρα πολύ τους Rotting Christ, Varathron, Necromantia, Thou Art Lord και φυσικά τους Flames. Αλλά είχαμε επαφές περισσότερο με όσους ήταν πιο κοντά γεωγραφικά και διοργανώναμε συχνά συναυλίες και φεστιβάλ, ταξιδεύοντας σε διάφορες πόλεις γνωρίζοντας πολύ κόσμο. 

–Τότε περίπου ξεκίνησαν οι THE COFFINSHAKERS να κουνάνε τα φέρετρα παίζοντας εκείνη την όμορφη μουσική, που πολύς κόσμος ονομάζει psychobilly. Ποιος κουνάει το δικό σου φέρετρο, Rob;

Λίγοι μπορούν πια…

–Blues του ’30 και rockabilly του ΄50, μερικά zombies και φτάσαμε. Γιατί θέλεις να τραγουδάς για τη νύχτα, για τέρατα και τον Κάτω Κόσμο;

Υποθέτω πως ανέκαθεν με ενθουσίαζαν τέτοια πράγματα, ειδικά τότε που ξεκίνησε η μπάντα και εγώ ήμουν σε μια “δύσκολη” περίοδο ταινιών τρόμου.

–Από τις ταινίες τρόμου ως τη σκοτεινή λογοτεχνία, που βρίσκεις έμπνευση για να συνθέτεις τραγούδια;

Αρχικά από ταινίες τρόμου των δεκαετιών 60 και 70, από τις εταιρίες Hammer και Tigon, και σκηνοθέτες σαν τους Rollin και Franco. Διάβαζα και ένα σωρό βιβλία γοτθικής λογοτεχνίες. Τώρα πια, εμπνέομαι και από παλιές μουσικές και στιχους, προσπαθώντας να τα δω από διαφορετικές οπτικές γωνίες.

–Επισκέπτεσαι την Αθήνα 6 και 7 Μαρτίου για δύο ακουστικές εμφανίσεις. Τι να περιμένουν οι θεατές να ακούσουν;

Θα είναι υπέροχα. Έχω να έρθω εκεί από παιδί, όταν έκανα καλοκαιρινές διακοπές. Θα πάρω την κιθάρα μου και θα τραγουδήσω ότι μου έρθει κάθε μέρα, αλλά σίγουρα πολλές ματωμένες μπαλάντες και κομμάτια Coffinshakers και πολλά δικά μου εννοείται. Ως επί το πλείστον, στενάχωρα και σκοτεινά πράγματα, αλλά χωρίς να λείπει το μαύρο χιούμορ.

–Η Ελλάδα αυτές τις μέρες βρίσκεται σε μια μάχη ενάντια στην Ευρώπη για την αλλαγή των οικονομικών μέτρων. Τι λέει ο κόσμος στη Σουηδία για το θέμα;

Ο κόσμος πιστεύει πως η Ελλάδα έθεσε εαυτόν σε μια προβληματική κατάσταση μπαίνοντας στην Ευρωζώνη με ψεύτικά στοιχεία και με ένα διεφθαρμένο υπερδιευρυμένο δημόσιο τομέα. Ταυτόχρονα, πολλοί όπως και εγώ πιστεύουν πως θα έπρεπε να διαγραφεί το χρέος, αφού είναι σχεδόν αδύνατον για τη χώρα σας να επανέλθει διαφορετικά.

–Αν έπρεπε να γράψεις μια στροφή για εμάς τους Έλληνες, αυτή θα ήταν…

(γέλια) Θα ήταν μια πολύ δύσκολη ερώτηση! 

–Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη. Τα λέμε στην Αθήνα!

Εγώ ευχαριστώ. Τα λέμε!