10- Back in Business

Και δυστυχώς επανήλθαμε στην με­τα­πα­ρα­θε­ρι­στι­κή πραγματικότητα. Κάθε καλοκαίρι περνάει όλο και γρηγορότερα μου φαίνεται, ενώ το τρέξιμο και οι υποχρεώσεις ολοένα και αυξάνονται.

Τουλάχιστον έχουμε από τώρα δεδομένο πως είμαστε άφραγκοι, οπότε πορευόμαστε χωρίς άγχος για τη συνέχεια.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει το γεγονός πως τίθενται σε εφαρμογή νέα, πιο αυ­στη­ρά, μέτρα κατά του καπνίσματος. Τις τελευταίες μέρες έχω ακούσει, και διαβάσει, λογής απόψεις από όλες τις πλευρές και έβγαλα τα εξής συμπεράσματα: οι μεν καπνιστές θε­ω­ρούν πως η απαγόρευση του τσιγάρου σε όλους τους δημόσιους χώρους, είναι “φασισμός”, ενώ οι αντικαπνιστές χα­μο­γε­λούν χαι­ρέ­κα­κα, απολαμβάνοντας το γε­γο­νός ότι μπορούν πλέον να πάρουν το αίμα τους πίσω για όλα τα χρόνια που ανέπνεαν καπνό δίχως τη θέλησή τους. Όπως και να έχει, ούτε “φα­σι­στι­κά” είναι τα μέτρα, ούτε τίθεται θέ­μα “εκδίκησης”.

Το κράτος μόνο κέρδος μπορεί να έχει από αυτό και όσοι νομίζουν πως η κυβέρνηση δεν έχει υπολογίσει την απώλεια του ΦΠΑ από τα τσιγάρα, είναι γελασμένοι. Διότι, άπαξ και ξεκινήσουν οι έλεγχοι, θα μαζευτούν από τα πρόστιμα πολύ περισσότερα από τον απλό φόρο του πακέτου. Απλά μαθηματικά δηλαδή.

Άκουσα βέβαια και την εκδοχή πως ο Γιωργάκης ενδιαφέρεται για την υγεία όλων μας όπως και για το κοινό καλό, αλλά δε μπορώ να φανταστώ πως αυτό ισχύει, ούτε για μια στιγμή. Είναι πέρα από τα όρια της φαντασίας μου. Δεν ξέρω, ίσως είμαι επηρεασμένος ακόμα από το “χρήματα υπάρχουν” που είχε ειπωθεί προεκλογικά. Και δεν είναι πως δεν υπάρχουν! Απλώς ποτέ δε θεώρησε σκόπιμο να μοιραστεί μαζί μας πως μιλούσε για τον ίδιο και το επιτελείο του.

Βέβαια, από τη μια γκρινιάζω, αλλά τα 65 ευρώ τα έσκασα για τους U2, όπως και για όλες τις υπόλοιπες συναυλίες του καλοκαιριού. Και δεν είναι ότι δεν πέρασα καλά. Μια χαρά ήταν, αλλά και μόνο το ότι θεωρούμε δεδομένο στην Ελ­λά­δα πως για να δούμε ένα κα­λό όνομα πρέπει να δώσουμε ένα κάρο λεφτά, δεν τιμά κα­νέ­να μας. Αναρωτιόμουν πάντως τι θα γινόταν άπαξ και γινόταν κάποιο μαζικό μπο­ϊ­κο­τά­ζ σε κάποιο μεγάλο live ή festival. Θα κατέβαζαν τις τιμές οι διοργανωτές; Πιθανό… “Μια δοκιμή θα σας πείσει”, που λέει και η διαφήμιση. Το σίγουρο είναι πως πάντα δια­σκε­δά­ζω με τους διάφορους ειδήμονες “ανταποκριτές” που (λόγω βιασύνης θες, λόγω ημιμάθειας, λόγω βαρεμάρας ίσως;) στα live reports τους, εκτίθενται, προσδίδοντας μια νέα έννοια στη λέξη “εγκυρότητα”. Για τους U2 ας πούμε, διάβασα σε μια εφημερίδα πως ο Bono απέφυγε τους “βεντετισμούς”… Μάλλον σε άλλη συναυλία βρισκόταν ο κύριος, μιας και ο (κατά τ’ άλλα χαρισματικός) εν λόγω frontman παρομοίασε τον εαυτό του με το Μέγα Αλέξανδρο. Επίσης σε άλλο δημοσίευμα έμαθα πως το “Chasing Cars” των Snow Patrol (support εκείνο το βράδυ στους U2), είναι “το πρόσφατο hit τους”. Προς κάθε ενδιαφερόμενο: το συγκεκριμένο κομμάτι κυκλοφόρησε το 2006. Τα παραδείγματα είναι πολλά και το θέμα είναι πως αρκετοί από αυτούς πλη­ρώ­νο­νται (αδρά φαντάζομαι) για αυτές τις υπηρεσίες τους, ενώ πα­ράλ­λη­λα βλέπεις παιδιά 20 χρονών που μπορούν να γράψουν (και να σκε­φτούν) πολύ καλύτερα από δαύτους. Πως λοιπόν να μην υπάρχει ανεργία όταν οι λάθος άνθρωποι βρίσκονται μονίμως στη λάθος θέση (και πιθανότατα τη δική σου); Μήπως τελικά να φέρναμε το Γιωργάκη να γράψει καμία κριτική στο site; Γιατί αν περιμένουμε να κυβερνήσει, σωθήκαμε!

Δημοσιεύθηκε στις 13/09/10

Η παρούσα στήλη έχει ως στόχο την ψυχαγωγική ενημέρωση των αναγνωστών σε ότι αφορά τα κοινά, υπό ένα προσωπικό πρίσμα το οποίο δε συνάδει απαραίτητα με το σύνολο των συνεργατών του ROCKWAY.GR. Σε περίπτωση που κάποιος θίγεται από το εκάστοτε περιεχόμενο, παρακαλώ όπως προσπεράσει ή εκδηλώσει την ένστασή του με κόσμιο τρόπο μέσω του This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. με την ένδειξη “rocka”.