Ο Neal Morse δεν έχει σταματημό… Είτε μόνος τους, είτε με άλλα group, είτε με προσωπικά project, δισκογραφεί τακτικά, φλερτάροντας συχνά πυκνά με το να κουράσει. Πέτα και κάτι βρε Neal, δεν πειράζει…
Τι έχουμε στο “The Grand Experiment”; Πέντε συνθέσεις συνολικής διάρκειας 52 λεπτών στο γνωστό christian-happy prog ύφος του Morse. Δίπλα του οι Mike Portnoy, Randy George, Eric Gillete και Bill Hubauer, οργιάζοντας ο καθείς πάνω στο όργανό του.
Η πικρή αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται να βρεθεί προ εκπλήξεως ο μέσος ακροατής, μιας και το νέο project του Morse δεν προτείνει κάτι το διαφορετικό σε σχέση με τις solo δουλειές του ή αυτές των Transatlantic.
Από την άλλη βέβαια, φαντάζομαι πως ουδείς ασχολείται με τον εν λόγω καλλιτέχνη για να διευρύνει περισσότερο τους μουσικούς ορίζοντές του. Ο Morse έχει κατασταλάξει συνθετικά από την εποχή που βρισκόταν στους Spock’s Beard και κάνει αυτό που του αρέσει. Και το κάνει ομολογουμένως καλά!
Μελωδίες, πληκτράκια, 70s αναφορές, Yes, King Crimson, λυρισμός, η ζωή είναι ωραία, αυτοσχεδιασμοί κτλ, είναι όλα εδώ, όπως και στην προηγούμενη δουλειά του, όπως θα είναι και στην επόμενη. Μια σταθερή καλλιτεχνική αξία, που παρότι δεν υπάρχει λόγος περαιτέρω μουσικής διαφοροποίησης, θεωρώ πως καλό θα είτο να χαλαρώσει λίγο τους ρυθμούς που βγάζει album, μπας και βγάλει επιτέλους κάποιο magnum opus.
Πέραν όμως των προσωπικών θεωριών, η ουσία είναι μια: το πείραμα πέτυχε, δε χωράει αμφισβήτηση (άκου το 26λεπτο “Alive Again” και θα καταλάβεις). Τώρα το γιατί δεν κυκλοφόρησε υπό το όνομα των Transatlantic πχ, μόνο ο Neal Morse το ξέρει…
579 
