Προκειμένου να ξεφύγουν ορισμένες μπάντες από το βραχνά του revival, αυτοπροσδιορίζονται ως “κάτι άλλο”, μπας και ξεχωρίσουν από το σωρό των wanna be ‘70s κυκλοφοριών.
Οι Ruby the Hatchet είναι revival, τελεία και παύλα. Με γυναίκα στα φωνητικά (τι μου θυμίζει…), έντονο doom στοιχείο (με την ευρεία έννοια) και γενικότερη oldschool φιλοσοφία.
Και παρότι θέλω να γκρινιάξω φουλ για το γεγονός πως η μπάντα διαθέτει τα ίδια στοιχεία με πολλές άλλες πλέον, δίχως να έχει να προτείνει κάτι καινούργιο, οι συνθέσεις του “Valley of the Snake” δε με αφήνουν! Μπα, δε μιλάμε για κάποιο αριστούργημα, αλλά το album των Ruby the Hatchet είναι τόσο καλό που δικαιολογεί απευθείας την ύπαρξή του και δη, του group και τις επιλογές του.
Μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις, αρκετή ψυχεδέλεια (όχι κουραστική), άμεσες επιρροές από τα ‘70s, heavy, μελωδικό σε σημεία και τέλος πάντων, παρότι κινείται σε απόλυτα safe μονοπάτια, πάρα (πάρα) πολύ καλό.
Οι λάτρεις του είδους, έχουν κάθε λόγο να ασχοληθούν με τη μπάντα, ενώ το “Valley of the Snake”, σα σύνολο, αποδεικνύει πως το revival δε θα ξεφτίσει εύκολα. Εύγε!
598 
