Πέντε χρόνια είναι πολλά, αλλά πιστεύω πως τελικά βοήθησε κατά πολύ αυτό το διάλειμμα τους γερμανούς groove goth metallers, Darkseed.
Η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους είναι η αντικατάσταση του Stefan Hertrich πίσω από το μικρόφωνο, με τον Harald Winkler. Όταν το πρωτοέμαθα η αλήθεια είναι πως μπήκα σε σκέψεις, καθώς ο Stefan αποτελούσε σημείο κατατεθέν για τους Darkseed. Οι όποιες ενστάσεις μου εξανεμίστηκαν όταν έβαλα στο cd player το “Poison Awaits”. Ο Harald κάνει εξαιρετική δουλειά και σαφώς κολλάει με το όλο ύφος του συγκροτήματος. Άλλωστε δεν αποτελεί ουσιαστικά νέο όνομα για τη μπάντα. Για μια τετραετία (1992- 1996) ήταν ο drummer τους, ο ποιος είχε αναλάβει και πολλά backing vocals. Δεν κρύβω πως πάντα μου άρεσε ο ήχος και οι ιδέες των Darkseed, είτε στρέφονταν περισσότερο στο ατμοσφαιρικό metal, είτε στο groovy goth, έστω και εάν είχαν διάφορα μουσικά “στραβοπατήματα” στην καριέρα τους. Η έκτη λοιπόν δουλειά των γερμανών περικλείει όλα τα στοιχεία του συγκροτήματος που το έκαναν γνωστό από το 1999 και μετά, φλερτάροντας βέβαια πιο πολύ με τις μουσικές φόρμες του προκατόχου της, ονόματι “Ultimate Darkness”. Το ύφος τους θα έλεγα πως είναι μια μίξη από Paradise Lost, εποχής “Believe In Nothing”, HIM, εποχής “Deep Shadow & Brilliant Highlights” και Moonspell, εποχής “Darkness & Hope”. Μιλάμε για μια σωρεία από κατατονικές μελωδίες που συνυπάρχουν άψογα με έναν περίεργου τύπου goth ρομαντισμό, υπό το σύγχρονο βλέμμα μιας χούφτας μουσικών που δε ντρέπονται για τις επιρροές τους. Προφανώς δεν απευθύνονται σε die hard οπαδούς της gothic metal σκηνής, καθώς οι Darkseed είναι εν γένει αρκετά πιο εύπεπτοι, χωρίς αυτό να σημαίνει πως υστερούν στη σύνθεση και στην απόδοση. Η γνώμη που είχα από πριν για τους εν λόγω γερμανούς ήταν ήδη καλή και το “Poison Awaits” την έκανε ελαφρώς καλύτερη. Πάω να πατήσω ξανά το “play”.
518 
