Αρκετά ενδιαφέρουσα η πρωτόλεια δουλειά των Monox, μιας πενταμελούς παρέας από τη χώρα του Νταβόρ Σούκερ (που ήθελα να του κατουρήσω τη μάπα από τότε που μας έκλεισε το σπίτι με τη Σεβίλλη, να τα λέμε αυτά), την Κροατία.
Το να σου περιγράψω το ύφος της μουσικής των Monox, είναι πολύ δύσκολο, ουσιαστικά δεν τίθεται “υπό ταμπέλας”. Είναι άκρως πειραματικό, συγγενεύοντας με το post metal / hardcore των (για παράδειγμα) Cult Of Luna ή των Storm Of Light ή αν θέλεις Neurosis αν είχαν πάρει μερικά mlg στρυχνίνης. Ακούγεται progressive, είναι εκτελεσμένο από μουσικούς που κατέχουν καλά το όργανό τους (ειδικά ο μπασίστας Viktor Sincic, έχει στιγμές που πετιέται στα ξαφνικά και χαζεύει κόσμο). Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η βάση του σχήματος είναι το groovy death metal, με ελάχιστες core επιρροές, αργό στις ταχύτητες του, πολύ σκοτεινό και θεόσκληρο.
Το ατού των Monox το εντόπισα στην αίσθηση των μελωδικών θεμάτων που εδώ κι εκεί αναδύονται εν είδη τάξεως μέσα στο γενικότερο συνθετικό χάος και λειτουργούν ως οι κορυφές των δύστροπων, συνοφρυωμένων συνθέσεων (“Shimmering Lights”, “Life’s Worth”, “Graced By Error”, “Perfect Sky” – πολύ καλό τραγούδι και θα ‘λεγα το επίκεντρο του οράματος των Κροατών) που ερμηνεύει ο Tonko Vukonic.
Ο ήχος, ως παρθένα προσπάθεια, νομίζω ότι αδικεί λίγο τους Monox, επαρκεί για να παρουσιάσει το χαρακτήρα μιας νεότευκτης μπάντας αλλά πιστεύω ότι μια ανώτερη (και πιο ακριβή, το ξέρω ρε παιδιά, τι να κάνουμε;) παραγωγή θα έδινε έναν άλλο αέρα, στο αρκετά ενδιαφέρον υλικό του “Perception Changes”. Εγκρίνονται επί του παρόντος, αλλά απευθύνονται σε εντελώς στενό ακουστικό κύκλο ακροατών. Αν σου λείπουν γενικά μερικά δράμια για να τα έχεις 400, πιστεύω θα το εκτιμήσεις. Α και το εξώφυλλο, πολύ – πολύ όμορφο.
569 
