Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας στον σκληρό ήχο, αλλά και στην μουσική γενικά, ότι συνήθως οι μεγάλες μπάντες ξεκινάνε με άλμπουμ που είναι από καλούτσικα έως πολύ καλά και αφού πάρουν φόρα για κανα- δυο ή και τρία άλμπουμ πετάνε και το “δίσκο ορόσημο” που τους απογειώνει (και ξαφνικά κάνει τα πρώτα καλούτσικα άλμπουμ cult και τριπλασιάζει τις πωλήσεις τους αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία).
Εξαιρέσεις υπάρχουν προφανώς, αλλά είναι λίγες και εν πάση περιπτώσει δεν μας αφορούν.
Ο “δίσκος ορόσημο” λοιπόν, δεν είναι κατ’ ανάγκη και ο καλύτερος στην μετέπειτα δισκογραφία της μπάντας, συνήθως από εδώ και πέρα είναι που αρχίζουν και διίστανται οι απόψεις των οπαδών , είναι όμως αυτός που την ανέβασε επίπεδο, είναι ο δίσκος που ακούγοντας τον πρώτη φορά σου δίνει την αίσθηση που έχεις σε ένα παιχνίδι όταν ξαφνικά κάνει autosave και βρίσκεις διάσπαρτα τριγύρω σου εφόδια και health potions. Ναι, καλά το μυρίστηκες, boss fight.
Για τους Behemoth ήταν το Satanica, για τους Marduk το Opus Nocturne, για τους Bathory το Under the Sign of the Black Mark, ε για τους Inquisition το ορόσημο είναι το “Invoking the Majestic Throne of Satan” (κάθε φορά που λέω αυτό τον τίτλο μου σηκώνεται και λίγο). Χωρίς να αποχωρεί σε στυλ από τον προκάτοχο του, εδώ το πράμα έχει δέσει, η παραγωγή έχει στρώσει, οι κιθάρες του Dagon σπέρνουν όσο ποτέ, τα ντραμς ξυλοφορτώνουν, οι συνθέσεις έχουν γίνει πιο ώριμες, τα αργά σημεία πιο απόκοσμα, κοινώς έχει παίξει ολικό ρεκτιφιέ και το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος που ισοπεδώνει. Black metal ασυναγώνιστο για την εποχή του, άσχημο, μαύρο και απόλυτα ερωτεύσιμο.
Το “Invoking the Majestic Throne of Satan” είναι ο δίσκος που αν ακούσεις κάποιον που ακούει black metal να λέει ότι δεν του αρέσει ξυπνάει αυτόματα μέσα σου ο αγανακτισμένος 80s μεταλλάς, τον ξυλοφορτώνεις, του σκίζεις το μπλουζάκι Watain και τον στέλνεις σπίτι του να ζητήσει συγχώρεση (Like a boss!). Εκτός βέβαια εάν είναι πιο μεγαλόσωμος από σένα, οπότε απλά τον κοιτάς με φαρμακερό βλέμμα και φαντάζεσαι τα πιο πάνω γιατί μαλακία τώρα να φας ξύλο για ένα δίσκο.
662 
