14 LPs, 4 live LPs, 8 EPs, 9 singles, 8 video albums, 4 live Lps, πολλές (πολλές λέμε όμως) compilations…
Καμιά φορά οι αριθμοί, τα λένε όλα και στην συγκεκριμένη περίπτωση συγκροτήματος (περιπτωσάρα για να ακριβολογήσω), αυτό που λένε είναι ότι υπάρχει εδώ και 35 συναπτά έτη ένας πολύ μεγάλος πυρήνας εγκεφάλων, αέναα αφοσιωμένων στους φυσικούς γονείς της πιο ακραίας πτυχής του πρωτογονικού heavy metal, των Venom, της κρεατομηχανής του απολαυστικά ημίτρελλου μπασίστα / τραγουδιστή /συνθέτη / κτηνοβάτη από το Νιουκάστλ (γαμώ την ομάδα σου, by the way, όλο κουβά πάμε. Μα χαφ είναι αυτά;…) που ακούει στο όνομα Cronos.
Οι συνέπειες της ισοπέδωσης των μουσικών εννοιών που παρουσίασαν μέχρι τις πρώτες αναταράξεις στις σχέσεις μεταξύ των αυθεντικών μελών της μπάντας, κατά την περίοδο κυρίως του “Calm Before The Storm”, είναι ανεξίτηλα ορατές ακόμη και στο σημερινό μουσικό γίγνεσθαι. Η άποψη και η αισθητική των Venom, συνεχίζει να ενυπάρχει σχεδόν στο 90% των thrash / death / black δημιουργιών, είτε ως image είτε ως attitude. Και μόνο γι’ αυτόν το λόγο, η θέση τους στην ιστορία είναι εξασφαλισμένη αξιωματικά προ πολλού.
Και ας έρθουμε στο σήμερα των Venom. Με το ίδιο line up για δεύτερο συνεχόμενο album μετά το “Fallen Angels” του 2011 να περιστοιχίζει τον leader Cronos, το τρίο καταθέτει έναν πάρα πολύ καλό δίσκο δυναμικού, αρχιδάτου heavy / death metal, αποδιδόμενου με φοβερό κέφι και εκτελεσμένου με χειρουργική ακρίβεια (ξέχνα τις “κουλαμάρες”, το επίπεδο είναι της συνομοταξίας “τελικά είναι παιχταράδες”, και οι οποιεσδήποτε λαμαρινιές υπάρχουν δομημένες και απολύτως λειτουργικές για τις συνθέσεις των Venom).
Οι κιθάρες του Rage (κατά κόσμον John Stuart Dixon, ex-Order Of The Black Sun) σπέρνουν σπαρταριστά riff, βαριά, τεχνικά στις mid tempo στιγμές (για παράδειγμα στα “Wings Of Valkyrie”, στο groovy “Mephistopheles”, στο “Long Haired Punks” ή στο φοβερό doomy “Smoke”), απολύτως διεγερτικά όταν επιταχύνει (άκου τις καύλες στο ομώνυμο, στο thrash του “The Death Of Rock’ n’ Roll” ή στο καταπληκτικό “Grinding Teeth” – ύμνος, έχει πολλά χρόνια να ακουστεί τέτοιο τραγούδι από τους Venom) και το drumming του Dante (Daniel Jon Needham, επίσης στην μπάντα του Tony Martin) είναι συναρπαστικό, κουβαλά το πνεύμα των Motorhead και λάμπει, δίνοντας την απαιτούμενη στιβαρότητα στο εντυπωσιακό νέο πρόσωπο των Venom.
Υπό μια έξοχη παραγωγή, παvβρώμικη αλλά λεπτομερέστατη και με ένα άμεσα παραπέμπον στον Οξαποδώ εξώφυλλο, το “From The Very Depths” είναι απολαυστικό, περιέχει κάποιο από το καλύτερο υλικό που έχει ηχογραφηθεί υπό αυτό το θρυλικό όνομα και ίσως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία τους, που είναι τόσο ανοιχτό ως προς το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται. Σαν συγγενές άκουσμα, θα μπορούσα να σου αναφέρω τους The Black League του άλλου σαλεμένου Tanell Jarva, δηλαδή εγγυημένα headbanger’s τέχνη, για λόγιους του σύγχρονου σταρχιδισμού for the masses. Για τους “παλιούς”, δεν το συζητώ. Καλό γλέντι και In League With My Ex!….εεεε, σόρι With Satan!
776 
