Ο λόγος που συμπαθώ υπερβολικά μπάντες σαν τους Toundra είναι το χαμηλό προφίλ και η απέριττη προσέγγιση σε ότι αφορά τις συνθέσεις και τις κυκλοφορίες τους γενικότερα.
Το κουαρτέτο από την Ισπανία επανέρχεται τρία χρόνια μετά το τελευταίο πόνημά τους, με το τέταρτο εξαιρετικό full length τους. Πειραματικό, ατμοσφαιρικό, τίμιο και όσο post χρειάζεται. Λιγότερο σκοτεινό από το “III”, αλλά απόλυτα συγγενές με τον ήχο που μας έχει συνηθίσει το group.
Επτά χρόνια πορείας στο χώρο αποτυπώνονται με όμορφο τρόπο στο “IV” και το μουσικό ταξίδι των Toundra συνεχίζεται ακάθεκτο και ίσως πιο ολοκληρωμένα από ποτέ. Αν και είναι άδικο να ξεχωρίσεις στιγμές από ένα τέτοιο album, δε μπορώ να μην αναφέρω ενδεικτικά τα εξαιρετικά “Strelka”, “Belenos”, “Kitsune” και το εκπληκτικό “Viesca”!
Δύσκολη εποχή για το post ιδίωμα και δη για τους instrumental δίσκους, αλλά οι Toundra εξ αρχής έχουν δείξει πως αγαπούν αυτό που κάνουν και αυτό θαρρώ πως βγαίνει στη μουσική τους. Αν είσαι φίλος της post σκηνής λογικά τους ξέρεις ήδη, άρα γνωρίζεις και το ποιόν του “IV”. Εάν δε, δεν έχεις ασχοληθεί μέχρι τώρα με το σχήμα, η νέα δουλειά του συγκροτήματος αποτελεί καλό σημείο εκκίνησης.
1035 
