Η τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά των εξ Ιταλίας Lucky Bastardz έχει αρκετά καλά, αλλά και ένα μεγάλο μείον…
Ας ξεκινήσουμε με τα καλά:
Καταρχάς το “Alwayz On the Run” διαρκεί σχεδόν 60 λεπτά, τουτέστιν είναι ιδιαίτερα χορταστικό. Επίσης, τεχνικά το σχήμα αποδίδει τα μέγιστα, αναλογιζόμενοι πως πρόκειται για hard rock μπάντα. Οι ιδέες είναι σε γενικές γραμμές συμπαθητικές και τα κομμάτια διαθέτουν αρκετή ενέργεια, η οποία σε στιγμές σε ξεσηκώνει.
Και το μείον:
Οι συνθέσεις είναι πολύ κουραστικές. Αν κάθε μια διαρκούσε ένα με δύο λεπτά λιγότερο, ίσως να λειτουργούσαν καλύτερα, αλλά και πάλι δεν είμαι βέβαιος πως φταίει αυτό μόνο. Στην υπερπροσπάθειά τους να βγάλουν έναν “uber” δίσκο, πέφτουν στην παγίδα του υπερβολικού μπλα-μπλα δίχως ουσία. Με δυσκολία ακούς ολόκληρο το “Alwayz On the Run”, διότι μέχρι τη μέση έχεις ήδη βαρεθεί.
Λείπουν από το δίσκο τα πιο απλά, straightforward κομμάτια τα οποία θα ξεκούραζαν το αυτί. Κακά τα ψέματα, για hard rock μιλάμε διάολε, όχι για progressive ή experimental djent. Και το φλερτ με το power metal στοιχείο δε βοηθάει τελικά στο αποτέλεσμα.
Τσεκάρετε τους Buckcherry ή τους Hardcore Superstar, για να δείτε πως γίνεται σωστά η φάση…
612 
